Najbardziej utytułowany olimpijczyk w historii nowożytnych igrzysk z dorobkiem 23 złotych medali. Łącznie medali igrzysk olimpijskich ma 28 (23 złotych, 3 srebrne, 2 brązowe). Dzięki swoim osiągnięciom i dominacji jest uważany za najlepszego pływaka w historii tej dyscypliny[3][4].
Michael Phelps zaczął pływać w wieku 7 lat, kiedy wykryto u niego ADHD – nadpobudliwość psychoruchową. Trenował w North Baltimore Aquatic Club pod okiem Boba Bowmana.
Na igrzyskach olimpijskich zadebiutował w 2000 roku w Sydney, mając zaledwie 15 lat. Stał się wówczas najmłodszym reprezentantem olimpijskiej ekipy USA.
W 2001 roku w Fukuoce na mistrzostwach świata zdobył pierwszy złoty medal w karierze, na dystansie 200 m stylem motylkowym, pobijając przy tym własny rekord świata wynikiem 1:54.58 (kilka miesięcy wcześniej, podczas kwalifikacji do mistrzostw świata, został najmłodszym w historii pływakiem, który pobił rekord świata: miał 15 lat i 9 miesięcy).
W 2003 roku podczas mistrzostw świata w Barcelonie Michael zdobył 4 złote medale i 2 srebrne, pobił także 3 rekordy świata (2 indywidualnie i 1 w sztafecie).
Po raz drugi na igrzyskach olimpijskich wystąpił w 2004 roku w Atenach. Miał wtedy 19 lat. W stolicy Grecji zdobył 8 medali: 6 złotych i 2 brązowe, ustanowił także rekord świata i 3 rekordy olimpijskie.
Sześciokrotnie został wybrany najlepszym pływakiem na świecie w: 2003, 2004, 2006, 2007, 2008 i 2009 roku.
Po raz czwarty wystąpił na Mistrzostwach Świata na długim basenie w 2007 roku w Melbourne. Wówczas 22-letni Michael zdobył 7 złotych medali, pobił także 5 rekordów świata (4 indywidualnie i 1 w sztafecie).
Phelps przystąpił do programu Project Believe, opracowanego przez USADA – Amerykańską Agencję Antydopingową, także do programu My Victory, który jest kampanią medialną, informująca młodzież o skutkach brania dopingu.
Phelps jako pierwszy zawodnik zdobył złoty medal na trzecich kolejnych igrzyskach olimpijskich w tej samej konkurencji pływackiej (200 m stylem zmiennym).
4 sierpnia 2012 roku zakończył karierę[6], jednakże w kwietniu 2014 wrócił do startów[7].
14 sierpnia 2016 roku zakończył karierę pływacką[15].
Życie prywatne
Jest synem byłego policjanta – Freda Phelpsa i nauczycielki, dyrektorki szkoły Debbie Phelps. Ma dwie starsze siostry Whitney i Hilary.
W lutym 2015 r. ogłosił zaręczyny z byłą Miss Kalifornii, Nicole Johnson(inne języki)[16]. Ich syn Boomer Robert Phelps urodził się 5 maja 2016 r.[17]. W październiku 2016 roku poinformował, że jego ślub z Nicole Johnson odbył się 13 czerwca 2016 r.[18].
Kontrowersje
W listopadzie 2004 roku został złapany przez policję w Salibury, gdy prowadził samochód po pijanemu. Został skazany na 18 miesięcy dozoru policyjnego, a także został zobowiązany do zapłacenia kary w wysokości 250 $[19].
2 lutego 2009 roku został zawieszony na trzy miesiące przez Amerykańską Federację za palenie marihuany[20].
30 września 2014 roku został aresztowany za jazdę pod wpływem alkoholu. Sąd w Baltimore skazał pływaka na rok więzienia w zawieszeniu na 18 miesięcy. Dodatkowo Amerykanin musiał poddać się terapii i uczestniczyć w spotkaniach AA[21].
Nagroda Google dla najlepszego sportowca roku: 2004, 2007
Nagroda ESPY: dla najlepszego olimpijczyka: 2005
Nagroda USOC (Amerykańskiego Komitetu Olimpijskiego) dla sportowca roku na świecie: 2004, 2008
Nagroda USSA (Amerykańskiej Akademii Sportu): dla najlepszego sportowca roku na świecie: 2003
Nagroda: James E. Sullivan Award: 2003
Nagroda: Teen Choice: dla najlepszego sportowca roku: 2005
Nominacja do nagrody dla najlepszego sportowca roku na świecie: 2004, 2005, 2008
Nagroda Google dla amerykańskiej sztafety 4x100 m stylem dowolnym: 2008
Nagroda Google za najlepsze męskie wykonanie roku: 2004 (100 m stylem motylkowym na Igrzyskach Olimpijskich), 2006 (200 m stylem motylkowym na mistrzostwach Pan-Pacificu), 2007 (200 m stylem motylkowym na Mistrzostwach Świata), 2008 (100 m stylem motylkowym na Igrzyskach Olimpijskich)