Urodził się w Paryżu[3] jako syn włoskich imigrantów – Marcelle Zoë (Expert-Bezançon; 1892–1990), francuskiej pianistki, i Constantina Charlesa Henriego Piccoliego, skrzypka pochodzącego z Ticino[4][5]. Aktorstwa uczył się pod kierunkiem Andrée Bauer-Théraud, a następnie w Cours d'art dramatique René-Simon.
Kariera
W kinie zadebiutował mając 19 lat w małej roli wieśniaka tańczącego na przyjęciu w filmie kryminalnym Christian-Jaque’aCzary (Sortilèges, 1945)[6] na podstawie scenariusza Jacques’a Préverta z Madeleine Robinson. W 1949 wystąpił w dramacie Przedświt (Le Point du jour) jako Georges Gohelle i ekranizacji powieści Gastona LerouxaZapach kobiety w czerni (Le Parfum de la dame en noir) jako Lebel. W 1952 trafił do paryskiego teatru Babylone w przedstawieniu Luigiego PirandellaStrzeż się Giacomino (Méfie-toi, Giacomino), a później związał się z teatrem Jeana-Louisa Barraulta i Renaud-Barrault[7].
Kolejne, równie interesujące propozycje, to główne role w głośnych obrazach Luisa Buñuela; jako pan Monteil w kryminale Dziennik panny służącej (Le journal d'une femme de chambre, 1964) z Jeanne Moreau i jako minister w czarnej komedii Dyskretny urok burżuazji (Le charme discret de la bourgeoisie, 1972) u boku Fernanda Reya. W dreszczowcu Alfreda HitchcockaTopaz (1969), na motywach powieści Leona Urisa, wcielił się w postać radzieckiego szpiega Jacques’a Granville. W filmach Claude’a Sauteta grywał z Romy Schneider – jako Pierre Bérard w dramacie Okruchy życia (Les choses de la vie, 1970), jako tytułowy paryski detektyw Max, niezależny finansowo i sfrustrowany gangami, których nie jest w stanie złapać w dramacie Max i ferajna (Max et les ferrailleurs, 1970) i jako Simon Léotard w komediodramacie Mado (1976)[8].
Rola kardynała Melville’a wybranego papieżem w komediodramacie Habemus Papam: mamy papieża przyniosła mu nagrodę David di Donatello w kategorii najlepszy aktor[12].
Był trzykrotnie żonaty. 1 marca 1954 poślubił szwajcarską aktorką Eleonore Hirt, z którą miał córkę Anne-Cordelię[15], jednak 12 lipca 1960 doszło do rozwodu. 12 grudnia 1966 ożenił się z francuską piosenkarką Juliette Gréco. 15 listopada 1976 rozwiedli się. 8 lipca 1978 aż do śmierci był mężem scenarzystki Ludivine Clerc, z którymi adoptował dwoje dzieci polskiego pochodzenia Inord i Missię[16].