Po odzyskaniu niepodległości służył w Wojsku Polskim. W grudniu 1921 ogłoszono jego przeniesienie do kompanii zapasowej sanitarnej nr 2 na stanowisko dowódcy[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, w grupie lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była wówczas kompania zapasowa sanitarna nr 1 w Warszawie[3]. W styczniu 1924 został przydzielony ze Szpitala Okręgowego Nr I do 1 batalionu sanitarnego w Warszawie na stanowisko dowódcy batalionu[4]. We wrześniu 1926 roku został przeniesiony do Departamentu VIII Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko szefa Wydziału II[5]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[6].
Kariera polityczna
W 1926 przeszedł do służby w administracji państwowej. Jako radca wojewódzki w marcu 1926 został mianowany naczelnikiem Wydziału V w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie[7]. W końcu listopada powierzono mu kierownictwo starostwa powiatu stolińskiego, po czym od 16 lutego 1927[8] do listopada 1928 zajmował stanowisko wojewody tarnopolskiego, od listopada 1928 do czerwca 1935 wojewody krakowskiego, a od czerwca do września 1935 wojewody poznańskiego. W 1935 w dowód wdzięczności otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Zakopanego.
Wybrany senatorem RP we wrześniu 1935 z terenu Krakowa (z ramienia BBWR), utrzymał mandat do chwili rozwiązania parlamentu w końcu 1938. Był jednym z trzech wicemarszałków Senatu, ponadto przewodniczącym krakowskiej grupy parlamentarnej. W końcu 1937 współorganizował Klub Demokratyczny w Warszawie i Krakowie, został członkiem komitetu Organizacyjnego Stronnictwa Demokratycznego w Krakowie. W połowie kwietnia 1939 wybrany został prezesem Rady Naczelnej SD. W latach trzydziestych działał w Lidze Morskiej i Kolonialnej, należał do wybitnych wolnomularzy w Krakowie. Prezes Zarządu Okręgu Kraków Związku Legionistów Polskich w 1936 roku[9].
Podczas okupacjiniemieckiej był organizatorem i przywódcą konspiracyjnego SD w Krakowie. Aresztowany w Krakowie między 11 a 13 stycznia 1941, został 21 lutego 1941 przewieziony do niemieckiego obozukoncentracyjnego Auschwitz i prawdopodobnie tam zamordowany.
↑Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 309.
