Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Mikołaj Zarogowski

Mikołaj Zarogowski
Herb
Herb Ostoja
rajca krakowski, burmistrz Krakowa
Data śmierci

przed 1482

Żona

Katarzyna

Dzieci

Felicja, Jadwiga, Stanisław i Mikołaj

Mikołaj Zarogowski herbu Ostoja (zm. przed 1482) – rajca krakowski, burmistrz Krakowa, dziedzic dóbr ziemskich w Bielanach, Chełmie, Woli Chełmskiej i Przegorzałach.

Życiorys

Mikołaj Zarogowski pochodził z Zarogowa (obecnie pow. miechowski). Był szlachcicem należącym do rodu Ostojów i jednocześnie mieszczaninem krakowskim. Posiadał dobra ziemskie w Bielanach, Chełmie, Woli Chełmskiej i Przegorzałach. W roku 1447 kupił od Ścibora z Chełmu za 250 grzywien część Bielan wraz z Kołem Tynieckim, następnie nabył w roku 1449 od braci Grzegorza i Piotr z Branic oraz od klasztoru Św. Marka w Krakowie inną część w Bielanach zw. Wężykowska za 166 grzywny. W roku 1457 kupił części w Chełmie wraz z karczmą i gajem od Jana i Mikołaja z Chełmu. W latach 1474–1475 Kazimierz Jagiellończyk poświadczył, że Mikołaj Zarogowski kupił za 2000 grzywien od braci Jakuba i Przedbora z Koniecpola Wolę Chełmską i część Przegorzał[1].

Mikołaj Zarogowski został przyjęty do prawa miejskiego już w roku 1443, za poręczeniem Jana złotnika. Nominację do rady miejskiej uzyskał w roku 1473. Był właścicielem nieruchomości w Kakowie. Do Zarogowskiego należały trzy domy położone przy ul. Grodzkiej. Dwa z tych domów w 1450 roku sprzedał Gerdanowi, koniuszemu królewskiemu[2]. W 1472 roku Mikołaj Zarogowski ufundował kaplicę w kościele św. Anny ku czci Wszechmogącego Boga, świętych Szymona i Judy Apostołów oraz Mikołaja Wyznawcy[3]. W roku 1480, chcąc przyczynić się do budowy klasztoru kartuskiego pod Krakowem, odstąpił arcybiskupowi elektowi lwowskiemu Janowi Długoszowi i kartuzom z Gemnic swoją wieś Bielany i część Chełmu. Ze względu na to, że nie doszło do wzniesienia klasztoru Kazimierz Jagiellończyk unieważnił kontrakt z 1480 roku i przywrócił synom Zarogowskiego wszelkie prawa do Bielan i części Chełmu[4]. Mikołaj Zarogowski w roku 1482 już nie żył. Dali temu świadectwo rajcy krakowscy, którzy poświadczyli, iż dał on pod budowę kartuzji wyznaczone miejsce w Bielanach oraz że zarządził w swym testamencie, że kiedy Bielany zostaną spłacone, wtedy jego synowie - Mikołaj i Stanisław dadzą jego żonie Katarzynie 100 grzywien, zaś 300 grzywien mają podzielić równo między siebie[5].

Mikołaj był żonaty z Katarzyną, z którą miał córki Felicję i Jadwigę oraz synów Stanisława i Mikołaja (rajcę miasta Lwowa).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ T. Jurek (red.): Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2019, Kraków, część I, s. 90-93, 336-338.
  2. ↑ B. Kasprzyk (red.): Poczet sołtysów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miasta Krakowa (1228–2010). Kraków: 2010, s. 381.
  3. ↑ M. Sajdak: Krąg duchowieństwa kościoła św. Anny w średniowieczu. Kraków: Miasto – wieś – rezydencja. Przestrzeń determinująca dzieje człowieka – człowiek kształtujący przestrzeń J. Rogulski (red.). Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ, 2014, s. 80.
  4. ↑ F. Sikora: O fundacji kartuskiej Jana Długosza. Warszawa: Kwartalnik Historyczny, PWN, 2014, R. LXXX, z. 4, s. 279-283.
  5. ↑ T. Jurek (red.): Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2019, Kraków, część I, s. 92.

Bibliografia

  • B. Kasprzyk (red.), Poczet sołtysów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miasta Krakowa (1228–2010), Kraków 2010.
  • M. Sajdak, Krąg duchowieństwa kościoła św. Anny w średniowieczu, [w:] Miasto – wieś – rezydencja. Przestrzeń determinująca dzieje człowieka – człowiek kształtujący przestrzeń, Kraków 2014.
  • F. Sikora, O fundacji kartuskiej Jana Długosza, [w:] Kwartalnik Historyczny, R. LXXX, z. 4, 1973.
  • Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. man.poznan.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-07)]..
Kembali kehalaman sebelumnya