Mistrz Paweł z Lewoczy (słow. Majster Pavol z Levoče; węg. Lőcsei Pál mester, niem. Paul von Leutschau, daty narodzin i śmierci nieznane) – średniowiecznyrzeźbiarz i malarz, pracujący na terenach dzisiejszej Słowacji na przełomie XV i XVI wieku.
Większość dokumentów o mistrzu Pawle została zniszczona w wielkim pożarze Lewoczy w 1550. Nie są znane jego nazwisko, czas i miejsce narodzin ani śmierci, narodowość ani pochodzenie. Przypuszcza się, że urodził się między 1470 a 1480, a nawet w 1460. Zmarł między 1537, gdy był jeszcze wspomniany w dokumentach, a 1542, gdy dokumenty mówią już o wdowie po nim.
Z podobieństwa stylów wysnuwa się przypuszczenie, że miał związki z norymberską szkołą rzeźbiarską i z krakowską pracownią rzeźbiarską Wita Stwosza (był od niego młodszy). Wydaje się prawdopodobne, że był członkiem krakowskiego cechu rzeźbiarzy, ponieważ był to cech najbliższy Lewoczy (kolejne mieściły się w Budzie i w Wiedniu). Mieszkał i tworzył prawdopodobnie w Sabinovie i Bańskiej Bystrzycy, aż około 1500, już jako dojrzały artysta, osiedlił się na stałe w Lewoczy. Ożenił się z córką wójta Małgorzatą Messinsloher-Polirer i w 1506 otworzył warsztat rzeźbiarski. Tego samego roku został przyjęty do miejskiego Bractwa Bożego Ciała, skupiającego zamożnych mieszczan. W latach 1527–1528 był nawet członkiem rady miejskiej Lewoczy, jednak w publicznym życiu miasta nie odegrał ważniejszej roli. Prawdopodobnie, jak inni ówcześni lewoccy mieszczanie, czerpał dochody z handlu winem z Polską. Mieszkał w gotyckiej kamienicy przy głównym placu Lewoczy, noszącym obecnie jego imię, pod nr 20 (według współczesnej numeracji).
Z lewockiego okresu twórczości pochodzą jego najsłynniejsze dzieła:
ołtarz świętej Barbary w Bańskiej Bystrzycy (1509),
