Obrońcą tytułu mistrzowskiego była reprezentacja gospodarzy, którzy w 2008 roku w Pradze pokonali po dogrywce reprezentację Szwecji 3:2.
Złoty medal zdobyli reprezentanci Kanady, którzy ponownie w finale zmierzyli się ze Szwedami wygrywając tym razem 5:1. W meczu tym padł rekord frekwencji na meczach mistrzostw świata juniorów. Na trybunach hali Scotiabank Place zasiadło 20 380 osoby[1].
W tej części mistrzostw uczestniczyło 10 najlepszych drużyn na świecie. System rozgrywania meczów był inny niż w niższych dywizjach.
Najpierw drużyny grały w dwóch grupach, każda po 5 drużyn. Z niej najlepsza bezpośrednio awansowała do półfinałów, a z miejsc drugich i trzecich, walczyły na krzyż między sobą o awans do finałowej czwórki. Najgorsze dwie drużyny każdej z grup walczyły w meczach między sobą o utrzymanie w elicie. Dwie najgorsze drużyny spadły do I dywizji.
Scotiabank Place
Miejscem spotkania finałowego była hala Scotiabank Place, która może pomieścić 19 153 osób[2]. Jest to jedna z największych hal w której odbędzie się finał Mistrzostw Świata Juniorów.
W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata elity w 2010 roku, zaś najsłabsze drużyny spadły do drugiej dywizji.
W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzcy turniejów awansowali do mistrzostw świata pierwszej dywizji w 2010 roku.
Turniej mistrzostw świata trzeciej dywizji nie odbył się. Mieli w nim uczestniczyć Australijczycy, Bułgarzy, Chińczycy, Islandczycy, Turcy oraz zawodnicy z RPA. Pierwotnie miała też uczestniczyć reprezentacja Armenii, jednak ta wycofała się z mistrzostw.
