Nawis naciekowy – rodzaj nacieku jaskiniowego zaliczany do grupy nacieków miękkich[1]. Powstaje z mleka wapiennego na górnej krawędzi przewieszki – miejsca, w którym stroma ściana przechodzi w ścianę przewieszoną. Na stromej ścianie występuje naciek wełnisty, w miejscu, w którym przechodzi ona w przewieszoną tworzy się nawis. Ma postać deski, do podłoża przymocowanej tylko jednym bokiem. Przeciwległa ściana odchylona jest od pionu o 10–15°[2].
W Polsce skupisko nawisów występuje np. w Skośnej Komorze w pobliżu otworu jaskini Szczelina Chochołowska. Nawisy mają tu szerokość do 1,5 m, długość do 40 cm, a ich grubość wynosi 1–2 cm. Czasami zdarza się, że nawisy podzielone są w dolnej części wrębami na węższe nawisy, mogą też być na wewnętrznej stronie podparte żebrami naciekowymi. Wewnętrzna powierzchnia nawisów zwykle jest biała i gładka, zewnętrzna natomiast pokryta jest drobnym naciekiem wełnistym i zwykle jest brunatna[2].
Typowe nawisy powstają tylko na równej krawędzi przewieszki. Gdy krawędź jest nieregularna, również nawisy są nieregularne. Ich krawędź dolna jest postrzępiona, są krótkie i grube. Często łączą się z sobą, a czasami przechodzą w pionowe żebra naciekowe[2].
↑ abcR. Gradziński, A. Radomski, Utwory naciekowe z „mleka wapiennego” w Jaskini Szczelinie Chochołowskiej, Kraków: „Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego”, tom (Volume) XXVI – 1956, zeszyt 2, 1957.
