Nerw nadłopatkowy (łac. nervus suprascapularis) – w anatomii człowieka nerw części nadobojczykowej splotu ramiennego. Tworzy go pień górny (gałęzie brzuszne nerwów rdzeniowych szyjnych: C5–C6 (C4))[1].
Nerw nadłopatkowy przechodzi przez dół nadobojczykowy większy, pod mięśniem czworobocznym udaje się w kierunku łopatki, biegnąc tu wspólnie z tętnicą nadłopatkową[1]. Następnie pokonuje wcięcie łopatki pod zmieniającym je w otwór więzadłem poprzecznym górnym łopatki (towarzysząc tu żyle nadłopatkowej)[1][2], okrąża szyjkę łopatki, przy czym w tej części odchodzą od niego gałęzie m.in. do stawu ramiennego. Kończy się w dole podgrzebieniowym[1].
Unerwia mięsień nadgrzebieniowy i mięsień podgrzebieniowy, staw ramienny i staw barkowo-obojczykowy. Rzadko unerwia także mięsień obły mniejszy[1].
Objawami porażenia nerwu nadłopatkowego są zanik unerwianych mięśni i upośledzenie obracania kończyny górnej na zewnątrz[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 40–44, ISBN 978-83-200-3258-1 .
- ↑ AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 483, ISBN 978-83-200-4323-5 .
