Nestor (Sidoruk)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	14 października 1945
Miejscowość	Moskwa
Miejsce	Cerkiew Opieki Matki Bożej
Konsekrator	Mikołaj (Jaruszewicz)
Współkonsekratorzy	Eleuteriusz (Woroncow), Makary (Dajew)
Konsekrowani biskupi
Paisjusz (Vodica)	14 kwietnia 1948
Współkonsekrowani biskupi
Antoni (Pelwecki)	24 lutego 1946
Michał (Melnyk)	25 lutego 1946
Pankracy (Kaszperuk)	28 kwietnia 1946
Innocenty (Zielnicki)	30 stycznia 1949

Nestor
	Gieorgij Sidoruk
	Biskup kurski i biełgorodzki
Kraj działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1904 ; Zawiercie
Data i miejsce śmierci	1 października 1951 ; Kursk
	Biskup kurski i biełgorodzki
Okres sprawowania	1948–1951
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia kurska i biełgorodzka
Śluby zakonne	24 września 1945
Diakonat	2 listopada 1944
Prezbiterat	4 listopada 1944
Chirotonia biskupia	14 października 1945

Nestor, imię świeckie Gieorgij Martynowicz Sidoruk (ur. 10 stycznia 1904 w Zawierciu, zm. 1 października 1951) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Urodził się 10 stycznia 1904 w Zawierciu w powiecie będzińskim guberni piotrkowskiej Królestwa Polskiego Imperium Rosyjskiego (obecnie województwo śląskie). Jego ojciec pracował jako sędzia pokoju, dziadek był kapłanem prawosławnym.

Ukończył gimnazjum w Połtawie, a następnie studia na Wydziale Historycznym uniwersytetu w Charkowie. Pracował w Połtawie jako nauczyciel. W latach 1937–1940 więzień Uchtpieczłagu^[1].

W 1942 został wykładowcą kursów przygotowujących do święceń kapłańskich zorganizowanych w Połtawie. 2 listopada 1944 wyświęcony na diakona, zaś dwa dni później – na kapłana i mianowany proboszczem parafii przy soborze św. Makarego w Połtawie. W 1945 otrzymał godność protoprezbitera.

24 września 1945 złożył wieczyste śluby mnisze, zaś 30 września tego samego roku otrzymał godność archimandryty. 14 października 1945 w cerkwi Opieki Matki Bożej w Moskwie miała miejsce jego chirotonia na biskupa humańskiego, wikariusza eparchii kijowskiej. W charakterze konsekratorów w obrzędzie udział wzięli metropolita kruticki i kołomieński Mikołaj, biskup rostowski i taganroski Eleuteriusz oraz biskup możajski Makary. Dziesięć dni po chirotonii biskup Nestor został oficjalnie mianowany ordynariuszem eparchii mukaczewskiej i użhorodzkiej, którą pierwotnie miał zarządzać jako tytularny biskup humański. W 1948 przeniesiony na katedrę kurską i biełgorodzką.

Zmarł w 1951 wskutek wylewu krwi do mózgu.

Przypisy

↑ Нестор (Сидорук Георгий Мартынович)

Bibliografia

Концевич Н., протоиерей. Епископ Курский и Белгородский Нестор (некролог) // Журнал Московской Патриархии. 1951. — № 11. — C. 7-10.
Федосеев А. Н. Албанская миссия епископа Нестора (Сидорука) // Studia Humanitatis. 2015. — № 2.
Данилець Ю. В. Нестор (Сидорук) — первый Мукачево-Ужгородский архиерей // Государство, общество, церковь в истории России ХХ-ХХ1 веков : материалы XV Междунар. науч. конф., Иваново, 23-24 марта 2016 г. : в 2 ч. Иваново : Иванов. гос. ун-т, 2016. — Ч. 1. — С. 117123.
Данилець Ю. В. Православна церква на Закарпатті в перші роки радянської влади (на документах розсекречених фондів ДАЗО) // Русин. 2016. — № 4. — С. 217—235.
Данилець Ю. В. Життєвий шлях православного єпископа Нестора (Сидорука) (1904—1951) у світлі нових архівних документів // Науковий вісник Ужгородського університету : Серія: Історія / відп. за вип. Н. П. Керецман. — Ужгород : Говерла, 2017. — Вип. 1 (36). — С. 14–22.

[1] Нестор (Сидорук Георгий Мартынович)

[:1-2] ął urzędu

[1]

[A]