Ogrody sensoryczne (ogrody zmysłów) – kompleks ogrodów tak zaprojektowany, aby w sposób zintensyfikowany i celowy oddziaływać na zmysły pozawzrokowe w większym stopniu niż zwykle[1][2].
Ogrody zmysłów wykorzystywane są do celów socjalizujących, terapeutycznych i edukacyjnych dla osób niewidomych oraz osób z upośledzeniem zmysłowym i z zaburzeniami psychofizycznymi[3]. Idea powstawania ogrodów sensorycznych przystosowanych do potrzeb niepełnosprawnych rozwija się na świecie od początku XX wieku[4]. Po raz pierwszy ideę takiego ogrodu przedstawił na początku XX w. Hugo Kukelhaus[2]. W Polsce takie ogrody powstają od początku XXI wieku[4].
Podstawowa funkcja nie wyklucza użytkowania ogrodów sensorycznych przez osoby zdrowe[1]. Ogród zmysłów może być podzielony na strefy: smakową, dotykową, zapachową, słuchową, wzrokową i dźwiękową[5].
