Old Right

Old Right – ruch konserwatywny w Stanach Zjednoczonych sprzeciwiający się zarówno Nowemu Ładowi, jak i przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej. Wielu członków ruchu związanych było z Partią Republikańską, na czele której w latach międzywojennych stał Robert Taft, choć ze środowiskiem tym identyfikowali się również niektórzy Demokraci.

Miano Old Right (Stara Prawica) miało podkreślać odmienność ich poglądów względem ich następców zwanych New Right (Nowa Prawica), ludzi takich jak Barry Goldwater, który opowiadał się za interwencjonistyczną polityką zagraniczną oraz walką ze światowym komunizmem.

Wielu członków Old Right propagowało idee leseferyzmu i liberalizmu klasycznego. Niektórzy byli proprzedsiębiorczymi konserwatystami, inni byli byłymi lewicowymi radykałami, którzy gwałtownie zmienili poglądy na prawicowe, jak John Dos Passos, a jeszcze inni, jak grupa Southern Agrarians, byli marzycielami pragnącymi odbudować premodernistyczne społeczności komunalne.

Poglądy

Stara Prawica powstała jako sprzeciw wobec polityki Nowego Ładu prowadzonej przez Franklina D. Roosevelta. W 1937 r. doszło do powstania Koalicji Konserwatystów, która kontrolowała Kongres do 1964 r. Jej członkowie sprzeciwiali się przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej, a następnie przeciwko zaangażowaniu sił NATO w wojnie koreańskiej. Ruch sprzeciwiający się Nowemu Ładowi składał się z wielu pomniejszych grup:

indywidualiści intelektualni i libertarianie, w tym H.L. Mencken, Albert Jay Nock, Rose Wilder Lane, Garet Garrett, Raymond Moley i Walter Lippmann,
leseferystyczni liberałowie, szczególnie następcy Burbonowych Demokratów jak Albert Richie i senator James A. Reed,
proprzedsiębiorczy i antyzwiązkowi republikanie, jak Robert Taft,
konserwatywni demokraci z południa kraju, jak Josiah Bailey i Harry F. Byrd,
proprzedsiębiorczy demokraci, tacy jak Al Smith i założyciele Amerykańskiej Ligi Wolności,
wpływowi magnacie medialni, jak William Randolph Hearst i Robert R. McCormick,
osoby popierające Roosevelta w czasie wyborów w 1932 r., jak ojciec Charles Coughlin.

Zdaniem Jeffa Riggenbacha niektórzy członkowie Starej Prawicy byli w rzeczywistości klasycznymi liberałami i „szanowanymi członkami „lewicy” przed 1933 r. Mimo to, bez naruszenia podstaw swoich poglądów, w ciągu dekady stali się typowymi przedstawicielami politycznej „prawicy”.

Dziedzictwo

Paleokonserwatyści i paleolibertarianie często postrzegani są jako współcześni kontynuatorzy idei reprezentowanych przez członków Starej Prawicy. Z dziedzictwem Starej Prawicy identyfikowany jest również Ron Paul.

Bibliografia

The superfluous men, Robert MorseR.M. Crunden, wyd. 2nd ed, Wilmington, Del.: Isi Books, 1999, ISBN 978-1-882926-30-5, OCLC 43462455 .
Cole, Wayne S. America First; The Battle Against Intervention, 1940–41 (1953).
Doenecke, Justus D. „American Isolationism, 1939–1941,” Journal of Libertarian Studies, Lato/Jesień 1982, 6(3), str. 201–216, dokument PDF
Doenecke, Justus D. „Literature of Isolationism, 1972–1983: A Bibliographic Guide” Journal of Libertarian Studies, Wiosna 1983, 7(1), str. 157–184, dokument PDF
Frohnen, Bruce; Beer, Jeremy; and Nelson, Jeffery O., eds. American Conservatism: An Encyclopedia (2006).
Murphy, Paul V. The Rebuke of History: The Southern Agrarians and American Conservative Thought (2001).
Radosh, Ronald(inne języki). Prophets on the right: Profiles of conservative critics of American globalism (1978).
Raimondo, Justin(inne języki). An Enemy of the State: The Life of Murray N. Rothbard (2000).
Raimondo, Justin. Reclaiming the American Right: The Lost Legacy of the Conservative Movement (1993).
Ribuffo, Leo. The Old Christian Right: The Protestant Far Right from the Great Depression to the Cold War. TempleUniversity Press (1983).
Rothbard, Murray. The Betrayal of the American Right(inne języki) (2007)
Schneider, Gregory L. ed. Conservatism in America Since 1930: A Reader (2003).
Schneider, Gregory L. The Conservative Century: From Reaction to Revolution (2009), str. 1-38.
Scotchie, Joseph. The Paleoconservatives: New Voices of the Old Right (1999).