Olej migdałowy (Oleum Amygdalae dulcium, Oleum amygdalarum (amararum) aethereum, Amigdalina oleum) – olej roślinny, który otrzymuje się dzięki wyciskaniu na zimno nasion drzewa migdałowego (migdałowiec pospolity, Amygdalus communis), popularnie zwanych migdałami, zawierających średnio od 40 do 55%[1]tłuszczu.
Olej tłoczy się z dwóch odmian: słodkiej (var. dulcis) i gorzkiej (var. amara) w temperaturze poniżej 30 °C. Nasiona odmiany gorzkiej zawierają około 8% toksycznego glikozydu cyjanogennego – amigdaliny i są w smaku gorzkie, natomiast nasiona odmiany słodkiej zawierają co najwyżej ślady amigdaliny[1]. Wytłoczony olej poddaje się w razie konieczności rektyfikacji w celu usunięcia trujących związków. Olej ma postać syropowatej jasnożółtej cieczy o łagodnym, słodkawym smaku i zapachu. Bardzo słabo rozpuszcza się w wodzie i w alkoholach, za to dobrze rozpuszcza się w eterze i chloroformie.
nie ogrzewać powyżej 70 °C, temperatura zamrożenia około -18 °C[2]
Gęstość względna:
0,913–0,918
Wskaźnik odbicia:
1,470–1,473
Wskaźnik jodu:
94–103
Wskaźnik mydlenia:
190–195
Udział % w gotowym produkcie:
bez ograniczeń
Zastosowanie
W przemyśle kosmetycznym używany do produkcji perfum, mydeł i kremów, oraz w farmaceutyce. Nadaje się do każdego rodzaju skóry, rozprowadzony nie daje efektu ciężkości, jest dobrze wchłaniany. Polecany szczególnie do pielęgnacji skóry dziecka (jest bardzo łagodny, nie drażni, uspokaja),
W przemyśle spożywczym stosowany jako dodatek do żywności, m.in. do aromatyzowania ciast i produkcji marcepanów,
Używany także do smarowania precyzyjnych urządzeń.
Przypisy
↑ abcdStanisław Kohlmünzer: Farmakognozja: podręcznik dla studentów farmacji. Wyd. V unowocześnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 669. ISBN 83-200-2846-9.
