Ousanas
Ousanas, Ella Amida, Alameda
Monety z podobizną króla Ousanasa.
|
| Król Aksum
|
| Okres
|
od ok. 325
|
| Poprzednik
|
Wazeba
|
| Następca
|
Ezana
|
|
|
Ousanas – król Aksum, który władał około 325 roku. Przypuszcza się, że władca o imieniu Ousanas, które widnieje na odnalezionych monetach, oraz Ella Amida znany z późniejszych inskrypcji, legendarny władca to ta sama osoba, przy czym Ella Amida to prawdopodobnie imię tronowe lub tytuł[1][2].
W swojej pracy z 1983 roku W.R.O. Hahn przypuszcza, że Ousanas i Sembrutes, wzmiankowany na inskrypcji odnalezionej w Erytrei, to ta sama osoba; tę hipotezę wspomina Stuart Munro-Hay[3].
Monety Ousanasa
Jego wizerunek pojawiał się już na monetach jego poprzednka – Wazeby, stąd wypuszczony przypuszczenie, że pod koniec rządów poprzednika, panował razem z nim. Zachowało się bardzo wiele różnych monet z jego panowania. Miały one na sobie następujące napisy: Niech Ten (krzyż) cieszy państwo, Basileus Ousanas, Aksumski człowiek z Gisene, dzięki łasce Bożej, podziękowanie/eucharystia bogu/bogom(?). Wymienione treści monet, mogą wskazywać, że chrześcijaństwo powoli docierało do Aksum z Aleksandrii.
Monety z okresu rządów Ousanasa znaleziono w latach 90. XX wieku w Indiach[2].
Przybycie Św. Frumencjusza
Bardzo prawdopodobne jest to, że w czasie rządów Ousanasa, do Aksum przybyli, Frumencjusz i jego brat, Edezjusz. Byli oni chrześcijańskimi grekami, jednak pochodzili z Tyru. Prawdopodobnie dostali się do Aksum podczas sztormu, ich towarzysze na statku zginęli, a oni zostali sprzedani jako niewolnicy. Po ich uwolnieniu Frumencjusz rozpoczął misję ewangelizacyjną Aksum, a jego brat udał się z powrotem do Tyru.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Stuart Munro-Hay: Aksum: An African Civilization of Late Antiquity. Edinburgh: University Press, 1991. ISBN 978-0-7486-0106-6. Brak numerów stron w książce
- ↑ a b Paul B. Henze: Layers of Time: A History of Ethiopia. C. Hurst & Co. Publishers, 2000. ISBN 978-1-85065-393-6. Brak numerów stron w książce
- ↑ Stuart Munro-Hay: Excavations at Axum. Londyn: British Institute in Eastern Africa, 1989, s. 22.
