Od 1929 uczęszczał do Darthmouth College[2][1]. W 1934 ukończył na tej uczelni zoologię oraz chemię, a także dwuletni kurs w Darthmouth Medical School[2][1]. Studia poszerzał na Harvard Medical School, którą ukończył zdobyciem tytułu doktora w 1936[3][1]. Po ukończeniu studiów odbywał praktyki onkologiczne w Huntington Memorial Hospital, a później praktykował w University Hospitals w Cleveland[1]. Następnie wyjechał do Europy, gdzie między 1939 a 1940 kształcił się i współpracował z Carlsberg Laboratories w Kopenhadze[2][1]. Tam miał okazję współpracować z ekspertami takimi jak Niels Bohr czy George de Hevesy[2].
Około 1956 Zamecnik wraz z Mahlonem Hoaglandem i Mary Stephenson odkryli kluczową w procesie tworzenia białek cząsteczkę, którą nazwali transfer RNA (tRNA)[2][1]. Wyniki swoich badań opublikowali w 1958 w "Journal of Biological Chemistry"[2]. W latach 70., ponownie wraz z Mary Stephenson, opracował metodę blokowania ekspresji wybranych genów, co pozwoliło na opracowanie nowego typu leków, opartych na działaniu oligonukleotydów, i nowatorskiej metody leczenia, tzw. terapii antysensowej (antisense therapy)[1][2]. W 1991 został uhonorowany Narodowym Medalem Nauki[1]. W 1996 otrzymał Nagrodę Laskera za wybitne osiągnięcia naukowe[1].
Przypisy
↑ abcdefghijklmnopqVickiV.GlaserVickiV., Paul C. Zamecnik Dies at 96; Biologist Who Helped Discover an RNA Molecule, „The New York Times”, 159 (54852), 2009. Brak numerów stron w czasopiśmie
↑ abcdefghijkSudhirS.AgrawalSudhirS., Remembering Paul C. Zamecnik, M.D., "father of antisense" (1912-2009), „Oligonucleotides”, 20 (1), 2010, s. 47–50, DOI: 10.1089/oli.2009.2001.obz.
↑SudhirS.AgrawalSudhirS., Paul C. Zamecnik: 22 November 1912 • 27 October 2009, „Proceedings of the American Philosophical Society”, 155 (2), 2011, s. 241-246, JSTOR: 23056841.