Został awansowany na stopień podporucznika rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1920[3][4]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 8 pułku ułanów w Krakowie[5][6]. W 1934 jako rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnowskie Góry[7].
Był mężem Virgilii Peterson córki amerykańskiego neurologa i psychiatry z Nowego Jorku, szefa Amerykańskiego Towarzystwa Neurologicznego, ojcem Marii Krystyny i Mikołaja Fryderyka - znanego fotografika. Rodzice Pawła juniora nie byli zadowoleni z wyboru syna. Na ślub, latem 1933 r., przyjechała do Londynu tylko matka Pawła – Matylda Sapieżyna. Ojciec pozostał w domu wymawiając się złym stanem zdrowia.[1]
W latach 20. studiował we Francji. W latach 1931–1936 był dyrektorem Koncernu kopalń i fabryk chemicznych należących do jego niemieckiego kuzyna Edgara Henckel von Donnersmarck w Tarnowskich Górach na Górnym Śląsku. W latach 1933–1936 mieszkał z żoną oraz córką w pałacu na Karłuszowcu należącym do rodziny von Donnersmarck (dziś część miasta Tarnowskie Góry). W 1934 zmarł Paweł senior i syn przejął administrowanie majątkiem w Siedliskach obejmującym 5.000 hektarów, dzieląc nowe obowiązki z pracą w koncernie. W 1936 przeniósł się wraz z rodziną na stałe do Siedlisk, po tym, jak spółkę niemieckiego kuzyna przyjęli naziści[1]. W latach 30. adwokatem Pawła Sapiehy był pracujący w Rawie Ruskiej dr Juliusz Bardach, syn Teofila i ojciec Witolda[8].
We wrześniu 1939 Pawła zmobilizowano, a Virgilia została w majątku. W czasie bombardowań niemieckich razem z dziećmi i służbą uciekała do lasu. Dała w majątku schronienie 180 osobom – żonom i dzieciom oficerów, które w drugim tygodniu wojny dotarły do Siedlisk pieszo z Wielkopolski. Po napaści Rosjan na Polskę, 17 września 1939 r., Paweł zabrał rodzinę do Lwowa, a później przez Rumunię i Francję dostali się do USA[1]. Tamże zaciągnął się do Armii Stanów Zjednoczonych. Po zakończeniu II wojny światowej podobnie jak reszta rodu Sapiehów musiał pozostać na Zachodzie, kontynuując karierę wojskową do roku 1950 (brał udział w wojnie w Korei). Uczestniczył w sprowadzeniu do Polski zabytkowego Ołtarza Wita Stwosza[9]. W latach 60 był rezydentem kontrwywiadu USA w Atenach w randze podpułkownika[potrzebny przypis]. Małżeństwo z Virgilią nie przetrwało, rozwiedli się w 1950 r.[1]
Paweł Sapieha junior nie utracił nigdy kontaktów z krajem, pomagając w wielu opracowaniach historii własnego rodu, m.in. w opracowaniu biografii własnego prapradziada, Aleksandra Sapiehy.
VirgiliaV.PetersonVirgiliaV., Polish profile, New York: Carrick & Evans, Inc., 1986, OCLC1084006973 [dostęp 2021-12-27](ang.). Brak numerów stron w książce
