W 1979 biskup Piotr (L’Huillier) został zaproszony przez metropolitę waszyngtońskiego i całej Ameryki Teodozjusza (Lazora) do przejścia w jurysdykcję Kościoła Prawosławnego w Ameryce (OCA) w charakterze biskupa pomocniczego diecezji Nowego Jorku i New Jersey. Duchowny uczynił to po dwóch latach i za zgodą Cerkwi Rosyjskiej opuścił jej jurysdykcję. W OCA otrzymał obiecaną godność oraz tytuł biskupa Brooklynu. Po dwóch latach został ordynariuszem diecezji Nowego Jorku i New Jersey. Równolegle kontynuował studia doktorskie w Moskiewskiej Akademii Duchownej, uzyskując w 1985 tytuł doktora prawa kanonicznego za pracę nt. pierwszych czterech soborów powszechnych. W 1989 został podniesiony do godności arcybiskupiej. Jako specjalista w zakresie prawosławnego prawa kanonicznego był uczestnikiem dialogu ekumenicznego oraz licznych konferencji i sesji naukowych organizowanych przez autokefaliczne Kościoły prawosławne. Od 1979 pracował również w seminarium duchownym św. Włodzimierza w Crestwood.
Od początku swojej posługi duchownej w Stanach Zjednoczonych przewodniczył wydziałowi Spraw Zewnętrznych Kościoła Prawosławnego w Ameryce. Zasiadał również w Stałej Komisji Kanonicznych Biskupów Prawosławnych Ameryki, gdzie działał na rzecz zjednoczenia wszystkich jurysdykcji prawosławnych na kontynencie amerykańskim w jednym Kościele autokefalicznym.
W marcu 2005, na własną prośbę, odszedł w stan spoczynku. Zmarł dwa lata później i został pochowany w monasterze św. Tichona w South Canaan.