W 1980 ukończył studia w zakresie fizyki na Wydziale Fizyki i Matematyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, następnie podjął pracę na macierzystej uczelni, w Instytucie Fizyki. W 1985 obronił pracę doktorską Global conserved charge in theories with long-range fields napisaną pod kierunkiem Andrzeja Staruszkiewicza, w 1995 habilitował się na podstawie pracy Gravitating solitons and hairy black holes. W 2006 otrzymał tytuł profesora[2][3]. W swoich pracach zajmuje się m.in. ogólną teorią względności[2].
Osiągał sukcesy jako brydżysta. W 1980 został drużynowym mistrzem Polski juniorów[8], w 1990 drużynowym mistrzem Polski seniorów w barwach Wisły Kraków[9], w 2001 mistrzem Polski par open (z Dariuszem Kowalskim)[10]. Jest arcymistrzem międzynarodowym (PZBS), posiada także tytuł World Senior Master[11]. Reprezentował Polskę na drużynowych mistrzostwach Europy w 1987 (4 miejsce) i 2002 (6 miejsce), otwartych mistrzostwach Europy w 2003 (33 miejsce w turnieju drużynowym open, 96 miejsce w turnieju drużynowym mix, 79 miejsce w turnieju mikstów - z Ewą Miszewską, 35 miejsce w turnieju par - z Dariuszem Kowalskim), 2005 (52 miejsce w turnieju drużynowym open, 10 miejsce w turnieju par - z Michałem Kwietniem) i 2017 (47 miejsce w turnieju drużynowym open, 86 miejsce w turnieju par - z Dariuszem Kowalskim), otwartych mistrzostwach świata w 2002 (9 miejsce w turnieju drużynowym, 7 miejsce w turnieju par - z Dariuszem Kowalskim) i 2006 (99 miejsce w turnieju par - z Michałem Kwietniem), mistrzostwach Europy par open w 1987 (68 miejsce - z Andrzejem Wilkoszem)[12].
