Antoni Wawrzyniak i asystent ładują sprzęt filmowy do samochodu Polskiej Kroniki FilmowejStanisław Golachowski i asystentka dobierają muzykę do filmu Polskiej Kroniki FilmowejKadr Polskiej Kroniki Filmowej z materiału dotyczącego procesu szesnastu w czerwcu 1945 r.
Polska Kronika Filmowa (w skróciePKF) – cotygodniowa kronika filmowa (magazyn filmowy), emitowana od 1 grudnia 1944 do 28 grudnia 1994, poprzedzając projekcję filmu w kinach. W 1995 r. przestała ukazywać się w kinach i telewizji. Pod nazwą Studio Filmowe „Kronika” sp. z o.o. działała do 2012 r., rejestrując najważniejsze wydarzenia w kraju.
Historia
Magazyn filmowy kontynuował przerwaną działalność Kroniki Filmowej Polskiej Agencji Telegraficznej (Tygodnik Filmowy PAT), lecz w zupełnie odmiennym stylu. Magazyn powstał przy przekształceniu wojskowej Wytwórni Filmowej „Czołówka”. Publikowany był 1–2 razy tygodniowo w latach 1944[1]–1994 i był swego rodzaju rejestrem bieżących wydarzeń oraz oficjalnym instrumentem propagandowym w okresie Polski Ludowej. Obok oficjalnych informacji rządowych znajdowały się w nim także materiały propagandowe (osnute wokół wybranych zjawisk politycznych, społecznych, gospodarczych oraz na niskim szczeblu władzy), komentarze sportowe, relacje z wydarzeń kulturalnych oraz sporo „żartów i dowcipów filmowych”. Zazwyczaj w jednym dziesięciominutowym odcinku kroniki było kilka (około siedem) różnych tematów, choć zdarzały się kroniki w całości poświęcone jednemu tematowi (np. świętu 1 maja). Począwszy od 1957 r., produkowano 2 wydania w tygodniu – wydanie A (o zasięgu ogólnopolskim) i B (zawężony zasięg – tylko kina miejskie). Ich produkcji zaprzestano w 1982 r., po wprowadzeniu stanu wojennego. W tym samym okresie PKF włączono również do ramówki Telewizji Polskiej i wyświetlano ją (z przerwami) jako stały punkt programu telewizyjnego.
W Kronice znajdowały się głównie materiały krajowe, sporadycznie zagraniczne. W latach 70. XX w. PKF wymieniała materiały z 48 kronikami zagranicznymi: głównie z ZSRR, Czechosłowacją, Anglią, NRD, RFN i Francją. W czasie stalinizmu Kronika była narzędziem stalinowskiej propagandy politycznej.
Kronika powstawała w Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Warszawie przy ul. Chełmskiej 21. 1 stycznia 1995 zaprzestano wyświetlania PKF w kinach, ponieważ po przemianach ustrojowych powstawały poważne kłopoty z kolportażem Kroniki. Notacje filmowe realizowane były do 2012 r.
MarekM.CieślińskiMarekM., Piękniej niż w życiu. Polska Kronika Filmowa 1944–1994, Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2006, s. 183, ISBN 978-83-7436-101-9, OCLC169713732.