Pory roku – okresy roku, będące następstwem ruchu obiegowego Ziemi wokół Słońca i nachylenia osi ziemskiej do płaszczyzny orbity tego ruchu. Ruch obiegowy Ziemi przy stałym nachyleniu osi obrotu sprawia, że warunki oświetlenia Ziemi zmieniają się w rytmie rocznym, co pociąga za sobą zmiany klimatyczne oraz wpływa na wegetację roślin i tryb życia zwierząt. Nauka o wpływie pór roku na świat roślin i zwierząt to fenologia.
W ciągu całego roku szerokość geograficzna, w której Słońce góruje w zenicie, zmienia się. Podstawą wyznaczenia dat zmian astronomicznych pór roku jest górowanie Słońca w zenicie nad równikiem bądź zwrotnikami. Ich występowaniu towarzyszą zmiany długości trwania dnia i nocy.
Podział na pory roku pod względem astronomicznym odbywa się w następujący sposób (dla północnej półkuli Ziemi):
Wiosna (92–93 dni) zaczyna się 20 marca (rzadziej 21 marca) (równonoc wiosenna) i trwa do początku lata
Lato (92–93 dni) zaczyna się 21 czerwca (rzadziej 20 czerwca) (przesilenie letnie) i trwa do początku jesieni
Jesień (89–90 dni) zaczyna się 22 lub 23 września (równonoc jesienna) i trwa do początku zimy
Zima (88–89 dni) zaczyna się 21 lub 22 grudnia (przesilenie zimowe) i trwa do początku wiosny
Każdy moment zmiany pory roku wyznaczany jest za pomocą specjalnych obliczeń i obserwacji astronomicznych i w rzeczywistości co roku wypada o innej porze dnia, a nawet innego dnia. W związku z tym np. początek wiosny wypada czasami nie 20., a 21. lub 22. dnia marca. Podobnie jest z początkiem innych pór roku.
Astronomiczne pory roku, zależne od położenia Słońca na tle gwiazdozbiorów zodiaku, występują jednocześnie na półkuli północnej i południowej.
Nazwy kalendarzowych pór roku na półkuli północnej zgadzają się z nazwami pór astronomicznych, natomiast na półkuli południowej są przesunięte o pół roku[2].
Kalendarzowe pory roku
Nazwy kalendarzowych pór roku na półkuli północnej zgadzają się z nazwami pór astronomicznych, natomiast na półkuli południowej są przesunięte o pół roku[3]. W przeciwieństwie do astronomicznych pór roku, daty początku pór kalendarzowych są stałe – każdego roku wypadają tego samego dnia[4].
Termin kalendarzowe pory roku używany jest między innymi w nauczaniu podstaw geografii. Z wykorzystaniem horyzontarium porównuje się miejsca wschodu i zachodu Słońca na widnokręgu oraz długości dziennych łuków widomej drogi Słońca na początku każdej z kalendarzowych pór roku[5].
Meteorologiczne pory roku zostały ustalone dla potrzeb meteorologów i klimatologów do obliczania średnich statystycznych, aby zawsze porównywać ten sam okres. Ponieważ pory astronomiczne i termiczne mają „ruchome” daty, nie nadają się do tego. W różnych krajach, regionach i instytucjach pory meteorologiczne mogą mieć ustalone różne przedziały czasowe. W 1780 roku stowarzyszenie Societas Meteorologica Palatina (istniejące do 1795) utworzyło następujący podział[19]:
Półkula północna:
meteorologiczna wiosna – od 1 marca do 31 maja
meteorologiczne lato – od 1 czerwca do 31 sierpnia
meteorologiczna jesień – od 1 września do 30 listopada
meteorologiczna zima – od 1 grudnia do 28 lutego
Półkula południowa:
meteorologiczna wiosna – od 1 września do 30 listopada
meteorologiczne lato – od 1 grudnia do 28 lutego
meteorologiczna jesień – od 1 marca do 31 maja
meteorologiczna zima – od 1 czerwca do 31 sierpnia[20]
Termiczne pory roku i okres wegetacyjny
Termiczne (klimatyczne) pory roku to okresy z określoną średnią dobową temperaturą powietrza. Podział roku na sześć pór został wprowadzony przez E. Romera jako charakterystyczna cecha klimatu Polski[21].
Uwaga. Niektórzy autorzy pory roku wyróżnione według kryterium średniej dobowej temperatury powietrza nazywają meteorologicznymi porami roku[22].
Progi termiczne pór roku[23] i meteorologicznego okresu wegetacyjnego[23] w Polsce według Romera i Mareckiego
Fenologiczne pory roku, okresy, które charakteryzują odmienne zjawiska życia różnych gatunków flory i fauny, zależne od cyklicznych zmian meteorologicznych[27].
zima – okres spoczynku roślin – przerwa w wegetacji.
Przypisy
↑Instytut GośćI.G.MediaInstytut GośćI.G., Żyć radością [online], Instytut Gość Media [dostęp 2024-03-23].
↑Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Wyd. 3. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1985, s. 32.
↑Jan Flis: Szkolny słownik geograficzny. Wyd. 3. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1985, s. 32.
↑Początek kalendarzowej jesieni 2020 roku. Opublikowano: 2020.09-23. W: Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej - Państwowy Instytut Badawczy > Wydarzenia. [1]. [dostęp: 2024-10-01].
↑Sławomir Piskorz: Środki dydaktyczne. W: Zarys dydaktyki geografii. Pod red. Sławomira Piskorza. Wydaw. Naukowe PWN, Warszawa 1995, s. 117. ISBN 83-01-11745-1.
↑Zofia Kaczorowska: Pogoda i klimat. Wyd. 2 popr. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1986, s. 275. ISBN 978-83-02-02688-1
↑Zob.: Monika Panfil: Meteorologiczne pory roku na przykładzie sytuacji z Polski Północno-Wschodniej w wybranych 10-leciach z drugiej połowy XX wieku. „Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych”.2005, z. 505, s. 289–290. [3], [dostęp 2024-10-23]
↑ abZofiaZ.KaczorowskaZofiaZ., Pogoda i klimat, Wyd. 2 popr, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1986, s. 275, ISBN 978-83-02-02688-1 [dostęp 2024-03-23].
↑Janina Sokołowska: Przewodnik fenologiczny. Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa 1980
↑RomanR.AndrzejewskiRomanR., StanisławS.TyszkiewiczStanisławS. (red.), Mała encyklopedia leśna, Warszawa: Państ. Wydaw. Naukowe, 1980, s. 154, ISBN 978-83-01-00202-2 [dostęp 2024-03-23].
Bibliografia
Linki zewnętrzne
The Change of Seasons: Views From Space. nasa.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-10)]. (ang.). – strona edukacyjna o zmianach wyglądu Ziemi wraz ze zmianami pór roku – JPL, NASA Jet Propulsion Laboratory
Piotr Siłka: Pory roku a krajobrazy. W: Niezbędnik Geografa. [4] [dostęp 2024-10-23]