Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Proteusz (księżyc)

Proteusz
Ilustracja
Zdjęcie wykonane przez sondę Voyager 2, 25 sierpnia 1989
Planeta

Neptun

Odkrywca

Stephen Synnott, Voyager Imaging Team

Data odkrycia

16 czerwca 1989

Tymczasowe oznaczenie

S/1989 N1

Charakterystyka orbity
Półoś wielka

117 646 km[1]

Mimośród

0,0005[1]

Okres obiegu

1,122 d[1]

Prędkość orbitalna

7,623 km/s

Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a

0,075°[1]

Długość węzła wstępującego

315,131°[1]

Argument perycentrum

67,968°[1]

Anomalia średnia

250,938°[1]

Własności fizyczne
Wymiary

440×416×404 km[2]

Objętość

3,4 ± 0,4 ×107 km³

Masa

~4,4 × 1019 kg

Średnia gęstość

1,3 g/cm³[3]

Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni

0,06 m/s²

Prędkość ucieczki

~0,16 km/s

Albedo

0,096[3]

Jasność obserwowana
(z Ziemi)

19,75m[3]

Temperatura powierzchni

~51 K

Proteusz (Neptun VIII) – drugi pod względem wielkości księżyc Neptuna, odkryty w 1989 roku przez Stephena Synotta, na podstawie fotografii wykonanych przez sondę Voyager 2. Jego nazwa pochodzi od mitologicznego bożka morskiego, który potrafił dowolnie zmieniać swój wygląd[4].

Charakterystyka

Naukowcy przypuszczają, że ze średnicą ok. 420 km, Proteusz jest największym obiektem jaki może być nieregularną bryłą. Gdyby był odrobinę większy, znalazłby się w stanie równowagi hydrostatycznej i własna grawitacja nadałaby mu kulisty kształt. Nieco mniejszy od niego satelita Saturna, Mimas, jest w równowadze hydrostatycznej ze względu na niższą gęstość.

Mimo że Proteusz jest większy od zaobserwowanej w 1949 roku Nereidy, nie został odkryty przez ziemskie teleskopy. Jednym z powodów jest znacznie mniejsza odległość od Neptuna, drugim zaś to, że jest to jeden z najciemniejszych obiektów w Układzie Słonecznym. Podobnie jak Febe (księżyc Saturna), odbija on zaledwie 6% padającego nań światła. Powierzchnia Proteusza jest gęsto pokryta kraterami i nie przejawia śladów jakiejkolwiek aktywności geologicznej[4]. Jedyny nazwany krater na jego powierzchni to Pharos.

Istnieje również podobnie nazwana planetoida, (9313) Protea.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
  2. David R. Williams: Neptunian Satellite Fact Sheet. NASA, 2015-10-13. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
  3. a b c Planetary Satellite Physical Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-14]. (ang.).
  4. a b Proteus. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-23]. (ang.).
Kembali kehalaman sebelumnya