Pułk sformowany 20 czerwca 1815 z batalionu wzorowego[1]. Posiadał organizację odmienną od innych pułków piechoty polskiej. Składał się ze sztabu i dwóch batalionów po osiem kompanii. Kompanie liczyły po 4 oficerów, 10 podoficerów i 128 szeregowych. Cały pułk, obok generała-dowódcy, liczył etatowo 6 oficerów starszych, 72 młodszych, 162 podoficerów, 103 muzykantów i 1984 szeregowych. Poza tym 66 oficerów oraz 83 podoficerów i szeregowych niefrontowych. Łącznie liczył 2417 ludzi i wchodził w skład trzybrygadowej dywizji piechoty rosyjskiego Rezerwowego Korpusu Gwardii[2].
Od 29 listopada 1831 zwany pułkiem grenadierów byłej Gwardii, a później pułkiem grenadierów[1]
