Pu29

Pu29
	; Pu29 - zdjęcie fabryczne
Producent	HCP
Lata budowy	1931
Układ osi	2'D1'
	Wymiary
Masa pustego parowozu	136 300 kg
Masa służbowa	181 300 kg
Długość	15 650 mm
Długość z tendrem	24 600 mm
Szerokość	3 050 mm
Wysokość	4 630 mm
Rozstaw osi skrajnych	13 200 mm
Średnica kół napędnych	1850 mm
Średnica kół tocznych	860 mm (przód); 1200 mm (tył)
	Napęd
Trakcja	parowa
Typ tendra	32D29
Ciśnienie w kotle	15 at
Powierzchnia przegrzewacza	86,8 m²
Powierzchnia rusztu	4,8 m²
Średnica cylindra	2 x 630 mm
Skok tłoka	700 mm
	Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa	1820 KM (1338 kW)
Maksymalna siła pociągowa	18 000 kG
Prędkość konstrukcyjna	110 km/h
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pu29 – seria polskich parowozów pospiesznych zbudowanych w zakładach H. Cegielskiego w Poznaniu w 1931 roku.

Parowozy te były przeznaczone do obsługi ciężkich pociągów pospiesznych, a w szczególności niemieckich pociągów tranzytowych na odcinku Chojnice – Tczew – Malbork. Były to największe polskie parowozy zbudowane przed II wojną światową.

Pomimo bardzo dobrych osiągów, parowóz ten był zbyt duży i ciężki dla potrzeb polskich kolei i nie mieścił się na obrotnicach, dlatego zrezygnowano z jego produkcji na rzecz mniejszej i bardziej uniwersalnej serii Pt31, która ponadto odznaczała się większą mocą znamionową.

Łącznie wyprodukowano tylko 3 egzemplarze, z których po wojnie do Polski – w 1949 roku – powrócił tylko Pu29-3. Po wojnie stacjonował on w DOKP Gdańsk, w parowozowniach Bydgoszcz Główna, Inowrocław, Toruń oraz Iława. Służbę zakończył w Toruniu, w 1970 roku. Wyremontowany w 1978 przez ZNTK Bydgoszcz, przekazany został następnie do Skansenu Parowozowni w Kościerzynie. W 2012 roku został przetransportowany do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.

Pu29-3 w Warszawie
Tender Pu29-3

Niektóre właściwości trakcyjne

W przypadku parowozów normalnotorowych maksymalna siła pociągowa maszyny jest ograniczona jej przyczepnością. Przy opalaniu lepszym gatunkiem węgla parowóz ten mógł ciągnąć po torze poziomym składy o masie 715 t z prędkością 100 km/h.