|
| miotacz
|
| Pełne imię i nazwisko
|
Randall Leo Jones
|
| Data i miejsce urodzenia
|
12 stycznia 1950
Fullerton
|
| Odbijał
|
prawą
|
| Rzucał
|
lewą
|
| Debiut
|
16 czerwca 1973
|
| Ostatni występ
|
7 września 1982
|
| Statystyki
|
| Win–loss record
|
100–123
|
| ERA
|
3,42
|
| Strikeouty
|
732
|
| Kariera klubowa
|
|
|
Randall Leo Jones (ur. 12 stycznia 1950) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza.
W czerwcu 1972 został wybrany w piątej rundzie draftu przez San Diego Padres, w którym zadebiutował 16 czerwca 1973 w meczu przeciwko New York Mets. W 1975 uzyskał najlepszy wskaźnik ERA w National League (2,24) i po raz pierwszy wystąpił w Meczu Gwiazd, zaś rok później zanotował najwięcej zwycięstw w MLB (22) i został wyróżniony spośród miotaczy otrzymując Cy Young Award. W grudniu 1980 w ramach wymiany zawodników przeszedł do New York Mets, w którym występował przez dwa sezony[1].
W 1997 numer 35, z którym występował w San Diego Padres, został zastrzeżony[2], zaś dwa lata później został uhonorowany członkostwem w San Diego Padres Hall of Fame[3].
Przypisy
