Religia w Krakowie – lista kościołów i związków wyznaniowych, prowadzących działalność religijną przez jednostki organizacyjne mające siedzibę na terenie Krakowa.
Choć historycznie biskupstwo krakowskie powołano w roku 1000 to jednak początki biskupstwa krakowskiego stanowią przedmiot dyskusji naukowej. Najstarszy kalendarz katedry wawelskiej pochodzący z ok. 1257 roku wymienia przed pierwszym historycznym biskupem Popponem (ustanowionym w roku 1000) dwóch jego poprzedników: Prohora i Prokulfa o których jednak brakuje przekazów historycznych. Stąd według różnych hipotez mogli to być albo biskupi krakowscy, albo ołomunieccy jednak na siedzibie krakowskiej albo też mogli to by być kontynuatorzy słowiańskiej misji Metodego. Inni badacze sugerują, że dedykacja katedry na WaweluWacławowi I wskazuje, że została ona ufundowana jeszcze w okresie przynależności Krakowa do państwa czeskiego, co mogło mieć miejsce przed rokiem 990[26]. Jeszcze inne teorie uznają Prohora i Prokulfa za osoby włączone do katalogu biskupów krakowskich przypadkowo. Dla przykładu Alfons Parczewski wykazał podobieństwo imion Prokora i Prokulfa do imion Porchariusa i Prokulejana – biskupów diecezji Auch z VI w. we Francji.
Od 1000 roku na mocy dekretu papieża Sylwestra II Kraków stał się stolicą nowo powołanej diecezji krakowskiej (jednej z czterech w Polsce). Pierwszym biskupem został Poppon (zm. 1008), Niemiec pochodzący z Turyngii. W latach 30. XI wieku gdy nastąpił powrót ludności ku dawnej religii, którego kulminacją był wybuch powstania ludowego w 1037 r., skierowanego przeciwko rozwijającym się stosunkom feudalnym i wprowadzaniu chrześcijaństwa diecezja krakowska jako jedyna utrzymała się w Polsce[27]. Do Krakowa nie dotarła ani fala buntu, ani najazd Brzetysława I w 1038 roku gdy zajęto Śląsk i złupiono Wielkopolskę[28].
Przez wiele wieków diecezja krakowska ulegała licznym podziałom ze względu na rozbiory Polski (od XI w. Kraków był stolicą Polski i przez wiele wieków drugim po Gnieźnie ośrodkiem kościelnym w Polsce). Należała do: metropolii gnieźnieńskiej (do 1807), metropolii lwowskiej (1807–1818), metropolii warszawskiej (1818–1880), Stolicy Apostolskiej (1880–1925). Od 1925 jest częścią Archidiecezji krakowskiej i Metropolii krakowskiej. W roku 1992 w wyniku zmian podziału administracyjnego kościoła w Polsce nowe granice metropolii objęły – poza archidiecezją krakowską – diecezje bielsko-żywiecką, kielecką i tarnowską.
Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X – Przeorat pw. św. Stanisława biskupa, kaplica pw. Najświętszej Maryi Panny Pośredniczki Wszystkich Łask, ul. Zdunów 24[36].
Sedewakantyzm – Oratorium Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, ul. Sarego 18/2[37].
Kościół Boży Ministerstwa Jezusa Chrystusa Międzynarodowy (Iglesia de Dios Ministerial de Jesucristo Internacional)[63] – zbór w Krakowie, ul. św. Filipa 7[64]
Kościół Chrześcijan Pełnej Ewangelii Obóz Boży – Kościół Bożego Królestwa w Krakowie, ul. Żmujdzka 31/5[65][66]
Protestantyzm pojawił się w Krakowie w XVI w. Od 1528 Jakub z Iłży, duchowny z kościoła św. Szczepana rozpoczął głoszenie kazań w duchu luteranizmu i został za to zwolniony z zajmowanego stanowiska. Ponownie protestanckie kazania rozpoczęto wygłaszać w świątyniach na terenie miasta od około 1545. Ewangelickie nabożeństwa domowe zaczęły był prowadzone w 1552. W 1557 utworzono protestancką parafię z własnym duchownym, a w Ogrodzie Bonerowskim odbyło się pierwsze ogólnodostępne nabożeństwo. Parafia miała charakter przede wszystkim kalwiński (ewangelicyzm reformowany wyznawany był w większości przez szlachtę oraz bogate mieszczaństwo), a luteranie, których reprezentowało głównie drobnomieszczaństwo, stanowili mniejszość[84].
16 października 1562 w zborze doszło do rozłamu, na skutek którego powstał pierwszy w historii zbór braci polskich[85].
W 1564 otwarto ewangelickie gimnazjum, kształcące w kierunkach humanistycznym i religijnym. W 1569 założono cmentarz wyznaniowy położony za Bramą Mikołajską, a w 1570 zakupiono kamienicę przy ul. św. Jana, która od 1571 stała się ewangelickim kościołem (Zbór ewangelicki przy ul. św. Jana w Krakowie). Wierni byli jednak prześladowani, a budynek kościoła trzy uległ zniszczeniu. Do jego ostatecznego zburzenia przez zgromadzony tłum doszło 23 maja 1591 podczas rozruchów antyprotestanckich (tego samej nocy rozebrano też drewniany budynek zboru braci polskich przy ulicy Szpitalnej 14, na rogu ul. św. Tomasza 23). W tym roku parafia zaprzestała działalności, a czynności religijne przeniesiono do Aleksandrowic. Wobec dalszych napadów dokonano kolejnego przeniesienia siedziby zboru do Wielkanocy, nabożeństwa prowadzone były również w kaplicy urządzonej przy dworze w Łuczanowicach. Powstał tam też cmentarz ewangelicki[84][86][87].
Od 1790 siedzibą parafii ewangelickiej stało się Podgórze, gdzie do 1816 nabożeństwa sprawowane były w drewnianym kościele. W 1816 świątynią zboru został kościół św. Marcina. Według danych z 1910 miasto zamieszkiwało 1089 ewangelików, z czego 65 kalwinów[86].
Od 1910 na terenie miasta działalność ewangelizacyjną rozpoczęli adwentyści[88].
W 1920 powstał zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Krakowie, liczący początkowo 9 ochrzczonych członków. Zbór nie był jednak uznany prawnie, a od 1922 działał na podstawie statutu sekty tolerowanej. Nabożeństwa prowadzone były w budynkach prywatnych, musiano sporządzać listy ich członków, a wstęp dla dzieci poniżej lat 14 został zakazany. Na wiernych nasyłano policję, podczas trwania nabożeństw byli oni legitymowani. Prześladowani byli też przez członków innych wyznań. Do 1926 liczba członków zboru wyniosła 18 osób[88].
Kraków w 1934 stał się siedzibą Zjednoczenia Południowego Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego, która była jednostką skupiającą zbory położone w południowej części kraju, przekształconą później w diecezję południową. W 1936 krakowski zbór liczył już około 80 ochrzczonych członków[88].
Po zakończeniu wojny luteranie powrócili do kościoła św. Marcina[86][87]. Doszło wtedy również do podziału w łonie zboru baptystycznego, którego część wiernych powołała zbór Wolnych Chrześcijan. Nabożeństwa baptystów miały miejsce w tym czasie w budynku przy ul. Dajwór 10[90]. Kaplica metodystów została również przeniesiona do kamienicy przy ul. Wiślnej 4[91].
W 1946 adwentyści dokonali zakupu budynku przy ul. Lubelskiej, w który urządzono pierwszą powojenną siedzibę władz centralnych tego związku wyznaniowego oraz Rady Kościoła. Działalność w Krakowie rozpoczęło również adwentystyczne Wydawnictwo „Znaki Czasu” oraz istniejące tu do 1949 seminarium duchowne[88].
Około 1946 miało miejsce pierwsze nabożeństwo i chrzest członków krakowskiego zboru Związku Chrześcijan Wiary Ewangelicznej. Początkowo jego spotkania odbywały się w mieszkaniach prywatnych, następnie w przystosowanym pomieszczeniu urządzona została kaplica. W nocy 19 na 20 września 1950 pastor zboru został aresztowany, kaplica zaplombowana, a społeczność do 1953 działała w ukryciu, spotykając się ponownie w prywatnych budynkach. Następnie zbór wszedł w struktury Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w PRL[92].
W latach 60. XX wieku zbór baptystyczny pozyskał budynek przy ul. Wyspiańskiego, który po kilkuletnim remoncie stał się jego nową siedzibą. W latach 80. XX wieku przekroczył liczbę 100 członków[90].
Zbór ZKE w 1974 zakupił pomieszczenia przy ul. Lubomirskiego 7a, gdzie w 1976 utworzona została kaplica „Betlejem”. Wspólnota ta posiadała charakter zielonoświątkowy. Dzięki jej działalności utworzone zostały kolejne zbory zielonoświątkowe[92], m.in. w 1987 działalność rozpoczął zbór w Nowej Hucie, którego członkami zostały w większości osoby ze zboru „Betlejem” zamieszkałe w tej dzielnicy. Obie zielonoświątkowe wspólnoty dzieliły kaplicę przy ul. Lubomirskiego[93]. W 1988 doszło do rozwiązania Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w PRL[94], w związku z czym zbory weszły w skład Kościoła Zielonoświątkowego w RP[92].
W 1989 nabożeństwa nowohuckiego zboru Kościoła Zielonoświątkowego zostały przeniesione do kina „Sfinks”, stał się on też całkowicie niezależny od „Betlejem”. Natomiast w wyniku znacznego wzrostu liczby członków zboru „Betlejem”, jego dotychczasowa kaplica okazała się zbyt mała na potrzeby prowadzenia nabożeństw niedzielnych, w związku z czym przeniesiono je do wynajmowanych sal, a przy ul. Lubomirskiego odbywały się inne spotkania zborowe[92].
Nowohucki zbór Kościoła Zielonoświątkowego w kolejnych latach zmieniał kilka razy miejsce swoich spotkań. W 1991 nabożeństwa z budynku kina przeniesiono do siedziby Domu Dziecka na Osiedlu Szkolnym, gdzie prowadzono je do 1993, kiedy miejscem ich prowadzenia stało się Nowohuckie Centrum Kultury[93].
12 stycznia 1996 założony został Kościół Jezusa Chrystusa w Krakowie, który powołano w oparciu o działającą wcześniej w łonie kościoła rzymskokatolickiego wspólnotę charyzmatyczną. Od 2000 przerodził się on w federację zborów, która 2009 przyjęła nazwę Kościół Boży w Polsce i weszła w skład Kościoła Bożego z siedzibą w Cleveland w Stanach Zjednoczonych. Kościół Jezusa Chrystusa w Krakowie został jednym z jego kościołów lokalnych[97]. Siedziba biura Kościoła Bożego w Polsce mieści się w budynku Kościoła Jezusa Chrystusa przy ul. Golikówka w Krakowie, gdzie nabożeństwa odbywają się od 2018[51][98].
Na bazie założonej w Krakowie w 1999 amerykańskich misjonarzy Jeffa i Any Bullock wspólnoty Church Christ the King w 2000 zarejestrowany został Kościół „Chrystus Królem”, związany z organizacją Every Nations[51][99], który wszedł w skład Kościoła Bożego w Chrystusie[100]. Początkowo jego wierni spotykali się na nabożeństwach w Domu Kultury w Woli Justowskiej, a w następnych latach miejsca zgromadzeń były kilkukrotnie zmieniane. W 2005 Bullockowie opuścili Kraków w celu dalszej działalności misyjnej, a pastorem mianowali Przemysława Sielatyckiego, pełniącego uprzednio funkcję starszego kościoła[51][99]. W 2020 wspólnota skupiała 350-400 wiernych[51].
W 2001 działalność rozpoczął krakowski Kościół Baptystyczny „Betel”[101].
Od 2002 w kaplicy przy ul. Batorego 1 odbywały się spotkania niezależnego Chrześcijańskiego Zboru Wolnych Baptystów, który zakończył działalność w lipcu 2021, a jego dawni członkowie w większości zasili Kościół Baptystyczny „Betel”[102].
W 2007 powstał krakowski zbór afrykański „Wspólnota Odkupionych Chrześcijan”, związany z nigeryjskimOdkupionym Chrześcijańskim Kościołem Bożym. Na terenie Polski stał się częścią Kościoła Bożego w Chrystusie. Zbór jest obsługiwany przez pastora Olusholę Onapitana, zamieszkałego na stałe w Warszawie. W latach 2007–2008 nabożeństwa prowadzone były w Hotelu Holiday Inn przy ul. Wielopole, potem ich prowadzenie przeniesiono do lokalu w Ruczaju. Na przełomie lat 2010–2011 miejscem spotkań wspólnoty stała się kaplica należąca do parafii ewangelicko-metodystycznej zlokalizowana przy ul. Długiej. W 2020 do zboru należało około 30–40 członków[51].
W 2009 po raz kolejny przeniesione zostało miejsce prowadzenia nabożeństw przez zbór zielonoświątkowy w Nowej Hucie, którym zostały pomieszczenia na osiedlu Górali 15. Ostatecznie na siedzibę zboru w kwietniu 2011 pozyskany został lokal na osiedlu Willowym 29, a kaplicę wraz z innymi pomieszczeniami otwarto po trwającym do sierpnia tego samego roku remoncie[93].
Dzięki działalności rozpoczętej w styczniu 2009 przez małżeństwo pastorów wywodzących się ze zboru „Filadelfia” w Wodzisławiu Śląskim, utworzony został trzeci krakowski zbór Kościoła Zielonoświątkowego „Kościół Dla Miasta Krakowa”[105].
Na skutek misji prowadzonej od 2015 przez amerykańskiego pastora Roberta Skinnera, w 2019 w strukturach Kościoła Bożego w Polsce został zarejestrowany Międzynarodowy Kościół Nazarejczyka w Krakowie, będący zborem Kościół Nazarejczyka, denominacji metodystyczno-uświęceniowej. Wspólnota została powołana w celu obsługi wiernych angielskojęzycznych. W 2019 Skinner wyjechał, a zbór objął nowy pastor pochodzący z Filipin. Otwarta została kawiarnia Sweet Surrender, miejsce to miało służyć lokalnej społeczności prowadząc działalność gastronomiczną, jak również być przestrzenią do prowadzenia modlitw, studium Biblii i innych spotkań. W styczniu 2020 kawiarnia zakończyła działalność ze względów finansowych, a kościół nie posiada od tego czasu własnego miejsca nabożeństw, korzystając z wynajmowanych lokali. W 2020 liczył około 40 członków[51].
ul. Na Polach 36a – zbory: Kraków–Azory, Kraków–Krowodrza, Kraków–Łobzów
ul. Nadzieja 27a – zbór Kraków–Kozłówek, Kraków–Prokocim, Kraków–Wola Duchacka
ul. Semperitowców 14 – zbory: Kraków–Angielski, Kraków–Hiszpański, Kraków–Prądnik–Grzegórzki, Kraków–Migowy, Kraków–Stare Miasto
Historia
Latem 1891 roku Kraków odwiedził Charles Taze Russell[113]. Przebywał w nim ponownie w marcu 1911 roku. W tym samym roku współwyznawców w Krakowie odwiedził Hipolit Oleszyński wysłany ze Stanów Zjednoczonych. W marcu 1920 roku do Krakowa powrócił ze Stanów Zjednoczonych Jan Kusina, który szybko zorganizował w tym mieście grupę wyznawców[114]; w roku 1921 powstał zbór, a w sali przy ul. Dunajewskiego 5 regularnie wyświetlano Fotodramę stworzenia. W tym czasie wyznawcy latem spotykali się nad Wisłą lub na Skałkach Twardowskiego. Chrztu udzielano w Wiśle[115], a w porze zimowej w wielkim basenie łaźni parowej hotelu Krakowskiego przy ul. Dunajewskiego 8[116][117]. Pierwszy kongres w Polsce zorganizowano w 1921 roku w Krakowie przy ul. Dunajewskiego 5[118]. Gdy z emigracji powrócił Badacz Pisma Świętego o nazwisku Winiarz, zakupił w Krakowie dom na salę zebrań[114]. Zarejestrowany zbór miał swoją siedzibę przy ul. Kącik w Podgórzu (do roku 1931)[119]. 10 sierpnia 1922 roku odbyła się w nim dyskusja z teologami katolickimi[120]. W roku 1936 Sala Królestwa 15-osobowego zboru krakowskiego znajdowała się przy Brackiej 5[121].
25 i 26 maja 1947 roku w Krakowie na ogólnokrajowym kongresie pod hasłem „Chwalcie Jehowę wszystkie narody” przy ul. Zwierzynieckiej 24 było obecnych około 8000 osób[122][121][123][124][125] W czasie zakazu działalności (1950–1989), w roku 1954 powstała jedna z pierwszych podziemnych drukarni publikacji Świadków Jehowy w Krakowie. W następnych dziesięcioleciach powstały kolejne zbory – głównie w Nowej Hucie i innych częściach miasta. W roku 1964 organizowano nieoficjalne konwencje, np. jedna z pierwszych w Krakowie odbyła się w ogrodzie współwyznawców[126]. W latach 80. XX wieku władze zezwalały na organizowanie mniejszych zgromadzeń. W kolejnych latach większe kongresy organizowano na krakowskich stadionach (Korony [1983, 1984, 1986, 1987, 1990–1992], Hutnika [1988], Wisły [2015], Cracovii [1993–1998, 2011, 2012, 2016]) i innych obiektach (Tauron Arena Kraków [2018], [2019]), a mniejsze zgromadzenia w halach (Akademii Górniczo-Hutniczej [1982], Hutnika Kraków [1982], Korony [1986–1989], Wisły [1990–1998], Centrum Kongresowe ICE Kraków [2015, 2016]). Od 1999 roku krakowscy Świadkowie Jehowy korzystają również z większych zgromadzeń w Centrum Kongresowym Świadków Jehowy w Sosnowcu. Od 2012 roku rozpoczęto reorganizacje zborów, wskutek czego stały się one większe i lepiej zorganizowane, lecz ich liczba zmniejszyła się. W sierpniu 2013 roku wdrożono też program świadczenia publicznego na terenie poszczególnych zborów z pomocą wózków z bezpłatną literaturą biblijną. Rozpoczęto również specjalne świadczenie publiczne przy wózkach z publikacjami biblijnymi na terenie wielkomiejskim obejmujące Kraków (dwa punkty w centrum miasta, w rejonie Teatru „Bagatela” i Dworca Głównego)[110].
Wspólnota Chrześcijan – siedziba w Krakowie[165], ul. Wielicka 82a/1[166]; obrzędy odbywają się w budynku Waldorfskiej Szkoły Podstawowej przy ul. Kazimierza Wielkiego 33[167]
↑ abcdefghijklKonradK.PędziwiatrKonradK., PatrycjaP.TrzeszczyńskaPatrycjaP., DobrosławaD.Wiktor-MachDobrosławaD., Wieloreligijny Kraków a procesy migracyjne, Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, grudzień 2020. Brak numerów stron w książce
↑Chapter 5. An Overview of Active Groups in Poland, [w:] ScottS.SimpsonScottS., Native Faith. Polish Neo-Paganism at the Brink of the 21st Century, Kraków: Zakład Wydawniczy Nomos, 2000 (Religiologica Juventa), s. 98, ISBN 83-88508-07-5 [dostęp 2017-09-30](ang.).
↑Scott Simpson: Polish Rodzimowierstwo: Strategies for (Re)constructing a Movement. W: Modern Pagan and Native Faith Movements in Central and Eastern Europe. Kaarina Aitamurto (red.), Scott Simpson (red.). Acumen Publishing, 2013, s. 117. ISBN 978-1-84465-662-2.
↑ScottS.SimpsonScottS., 4. Only Slavic Gods: Nativeness in Polish Rodzimowierstwo, [w:] KathrynK.Rountree (red.), Cosmopolitanism, Nationalism, and Modern Paganism, wyd. 1, Nowy Jork: Palgrave Macmillan US, 2017, s. 66, ISBN 978-1-137-57040-6, LCCN2016960959(ang.).
↑PawełP.CiecielągPawełP. i inni, Wyznania religijne w Polsce w latach 2019–2021, Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych, 2022, s. 95, ISBN 978-83-67087-17-9.
_of_Poland,_1979_designed_by_Romuald_Loegler_and_Jacek_Czekaj,_60_Lokietka_street,_Krakow,_Poland.jpg)
_w_Krakowie.JPG)
,_144_Cechowa_street,_Krakow,_Poland.jpg)
_in_Cracow,_Poland.jpg)
.jpg)
.jpg)
