Remizy strażackie w Polsce
Remiza strażacka – rodzaj budynku służący do magazynowania sprzętu przeciwpożarowego (samochody pożarnicze, pompy i inne), osobistego sprzętu ochrony, węży pożarniczych, gaśnice i inny sprzęt gaśniczy. Mogą tutaj znajdować się pomieszczenia mieszkalne i biurowe, takie jak świetlica, warsztat czy pralnia.
Pomieszczenia zwykle usytuowane są ponad garażami i strażacy mogą mieć zainstalowane w remizie specjalne rury (ześlizgi) do szybkiego zjeżdżania do garaży. Zwykle też znajduje się pomieszczenie do suszenia węży, a starsze remizy zwykle posiadały wieżyczki obserwacyjne. W remizach ochotniczej straży pożarnej w Polsce zwykle znajduje się też syrena do zwoływania strażaków w razie alarmu, a obok remizy wieża do suszenia węży strażackich.
W dwudziestoleciu międzywojennym w Polsce remizy strażackie zaczęto licznie budować na terenach wiejskich. Były one niewielkimi budynkami drewnianymi lub murowanymi z wieżą, w której zawieszano dzwon. W okresie powojennym stawiane remizy zawierały także sale służące m.in. do organizowania zebrań i zabaw wiejskich[1].
Przypisy
- ↑ Tomasz Czerwiński: Budownictwo ludowe w Polsce. Warszawa: Muza, 2008, s. 208-209, seria: Ocalić od zapomnienia. ISBN 978-83-7495-574-4.
