Data i miejsce urodzenia
|
1 kwietnia 1987 Junik
|
Obywatelstwo
|
Niemcy Kosowo
|
Wzrost
|
186 cm
|
Styl walki
|
praworęczny
|
Kategoria wagowa
|
półciężka
|
Bilans walk zawodowych[a]
|
Liczba walk
|
57
|
Zwycięstwa
|
51
|
Przez nokauty
|
19
|
Porażki
|
6
|
- ↑ Bilans walk aktualny na 10 października 2020.
|
Strona internetowa
|
Robin Krasniqi, właściwie Haxhi Krasniqi (ur. 1 kwietnia 1987 w Juniku) – niemiecki bokser pochodzenia kosowskiego, były mistrz świata WBA Interim w wadze półciężkiej.
Kariera zawodowa
Krasniqi zadebiutował na zawodowym ringu 20 października 2005 r. W swoim debiucie przegrał z innym debiutantem, Svenem Haselhuhnem. Pierwsze zwycięstwo odniósł ponad miesiąc później, 26 listopada, pokonując przez techniczny nokaut w drugiej rundzie Ladislava Martínka. W swojej trzeciej walce Krasniqi odniósł drugą porażkę w karierze, przegrywając na punkty z reprezentantem Rumunii Adrianem Cerneagą. Niemiec kontynuował zwycięską passę do końca 2012, pokonując m.in. Berry'ego Butlera, Bena Nsafoah oraz Serdara Sahina.
20 kwietnia 2013 Krasniqi dzięki pierwszej pozycji w rankingu WBO, zmierzył się o mistrzostwo świata z niepokonanym Nathanem Cleverlym. Reprezentant Niemiec przegrał na punkty po bardzo jednostronnym pojedynku[1]. Na ring powrócił 13 lipca, pokonując jednogłośnie na punkty Czecha Tomasa Adamka. 28 kwietnia 2014 Krasniqi zmierzył się z niepokonanym Ghańczykiem Emmanuelem Danso. Niemiec zwyciężył przez nokaut w siódmej rundzie, zdobywając pas WBO International w kategorii półciężkiej[2]. W kolejnej walce, która odbyła się 26 lipca Krasniqi pokonał jednogłośnie na punkty Oleksandra Cherviaka, zdobywając pas WBA Continental oraz broniąc pas WBO International[3]. 20 grudnia 2014 w Monachium po wyrównanej walce pokonał jednogłośnie na punkty Dariusza Sęka (21-2-1, 7 KO)[4].
21 marca 2015 w Rostocku przegrał przez podanie po dziewiątej rundzie z broniącym tytułu mistrza świata WBA Jürgenem Brähmerem (45-2, 33 KO)[5].
10 października 2020 w Magdeburgu znokautował w trzeciej rundzie faworyzowanego Dominica Boesela (30-2, 10 KO), odbierając mu tytuł WBA Interim w wadze półciężkiej[6].
Przypisy
Linki zewnętrzne