Romuald Dąbrowski

Romuald Dąbrowski
Romuald Ritter Dąbrowski von Jelita
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	25 października 1874 ; Liteni (Bukowina)
Data i miejsce śmierci	grudzień 1939 ; zmarł w drodze na Syberię (ZSRR)
	Przebieg służby
Lata służby	1894–1927
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	44 Pułk Piechoty Austro-Węgier; 15 Pułk Piechoty; XXXV Brygada Piechoty; XXXVI Brygada Piechoty; 18 Dywizja Piechoty; 28 Dywizja Piechoty; Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IV
Stanowiska	dowódca pułku piechoty; dowódca brygady piechoty; dowódca piechoty dywizyjnej; dowódca dywizji piechoty; dowódca okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Romuald Dąbrowski herbu Jelita (ur. 25 października 1874 w Liteni, zm. w grudniu 1939^[1]) – generał brygady Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

W 1894 roku zakończył naukę w Korpusie Kadetów w Budapeszcie i rozpoczął zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii^[2]. Jego oddziałem macierzystym był 44 Pułk Piechoty Austro-Węgier w Budapeszcie^[3]^[4]. W 1899 roku był adiutantem pułku^[5]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W 1914 roku był komendantem oddziału karabinów maszynowych^[6]. I wojnę światową rozpoczął w stopniu kapitana, dowodząc kompanią karabinów maszynowych^[7]. W czasie służby awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: kadeta–zastępcy oficera (1 września 1894 roku^[8]), podporucznika (1 listopada 1895 roku^[9]), porucznika (1 listopada 1899 roku^[10]), kapitana (1 listopada 1909 roku^[11]) i majora (1 sierpnia 1916 roku^[12]^[13]). Wojnę zakończył w stopniu podpułkownika dowodząc pułkiem piechoty^[7].

1 listopada 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika, ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1918. W maju 1919 objął dowództwo II batalionu w 15 pułku piechoty „Wilków”. W październiku tego roku dowodził Podgrupą „Słucz” w składzie 4 Dywizji Piechoty Frontu Wołyńskiego. Walczył w rejonie Olewska. 2 grudnia 1919 objął dowództwo 15 pułku piechoty „Wilków” i sprawował je do 19 stycznia 1920. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Poznań”^[14]. Od 24 sierpnia tego roku dowodził XXXV Brygadą Piechoty. 19 listopada objął dowództwo XXXVI Brygady Piechoty, a od 1 marca 1921 roku ponownie dowodził XXXV BP^[15].

Jesienią 1921, w wyniku przejścia wojska na stopę pokojową, dowództwo XXXV BP zostało przeformowane w dowództwo piechoty dywizyjnej 18 DP, a płk Dąbrowski mianowany został dowódcą piechoty dywizyjnej 18 DP. Przejściowo pełnił obowiązki dowódcy tej wielkiej jednostki. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 71 pułk piechoty^[16]. Następnie pozostawał oficerem nadetatowym 33 pułku piechoty w Łomży^[17]. 8 grudnia 1922 roku przeniesiony został do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu^[18]. Z dniem 1 grudnia 1923 roku został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 28 Dywizji Piechoty w Warszawie^[19]^[20]. W 1926, po zamachu majowym objął dowództwo tej dywizji. 3 stycznia 1927 roku odkomenderowany został do Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie, w charakterze słuchacza III Kursu.

16 marca 1927 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki, na wniosek Ministra Spraw Wojskowych marszałka Polski Józefa Piłsudskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 4. lokatą w korpusie generałów. Następnego dnia został zwolniony ze stanowiska dowódcy 28 DP w Warszawie i mianowany dowódcą Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi^[21].

24 czerwca 1927 roku zakończył naukę w CWSW i 9 lipca tego roku objął obowiązki dowódcy OK IV^[22]. 15 lipca 1927 roku został zwolniony z tego stanowiska i z dniem 30 września 1927 roku przeniesiony w stan spoczynku^[23]. Do wybuchu II wojny światowej mieszkał w Stanisławowie^[24].

Po agresji ZSRR aresztowany. Zmarł na skutek uduszenia w zamkniętym wagonie kolejowym, w drodze na Syberię. Figuruje na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej^[25]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Żonaty z Elżbietą (Elizabeth) z Broulików, córką tenora opery wiedeńskiej Franciszka Brolika i Leopoldyny von Schweda. Synem tej pary był Franciszek Dąbrowski, zastępca komendanta Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte. Jego żona została zesłana do Kazachskiej SRR i tam zmarła około 1944 roku^[26].

Zobacz też

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 17 maja 1921 roku^[27]
Krzyż Walecznych – czterokrotnie^[7]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”^[7]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[7]
Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Wojskowej^[7]
Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy po raz drugi^[4]
Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami^[4]
Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[4]
Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[4]
Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce^[4]
Krzyż Wojskowy Karola^[4]
Brązowy Jubileuszowy Medal Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych^[4]
Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[4]
Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[4]

Przypisy

↑ W starszych publikacjach podawano inną datę śmierci – 1938 rok i pomijano aresztowanie generała przez Sowietów. Por. J. Drużyńska, S. M. Jankowski, Wyklęte życiorysy, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2009, s. 16.
↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 450.
↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1895 ↓, s. 393.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 592.
↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 520.
↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 466.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Encyklopedia Wojskowa 1932 ↓, s. 150.
↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1895 ↓, s. 246.
↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1898 ↓, s. 277.
↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 276.
↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 224.
↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 109.
↑ Mianowania w armii. „Nowa Reforma”. Nr 419, s. 2, 21 sierpnia 1916.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 381.
↑ Wykaz 1927 ↓, s. 38.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.
↑ Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski podają, że w latach 1923-1924 dowodził 33 Pułkiem Piechoty. Według tych samych autorów, Piotra Staweckiego i "Rocznika oficerskiego z 1924 r." dowódcą tego pułku był wówczas płk Michał Pakosz.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 8 grudnia 1922 roku, s. 897.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 6 grudnia 1923 roku, s. 698.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 78, 206, 339.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 19 marca 1927 roku, s. 91, 93.
↑ Jarno 2001 ↓, s. 126, autor stwierdził, że „z nieznanych powodów nowy dowódca OK IV objął swoje obowiązki dopiero 9 lipca (do tego czasu pełnił je dowódca 10 DP)”..
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 215.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 879.
↑ AndrzejA. Przewoźnik AndrzejA., JolantaJ. Adamska JolantaJ., Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć, Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 549–550, ISBN 978-83-247-2036-1, OCLC 750956033 .
↑ J. Drużyńska, S. M. Jankowski, Wyklęte życiorysy, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2009, ss. 12-22.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 996.

Bibliografia

Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895.
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1898. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1897.
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907.
Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. II: Cuszima – Garibaldyści. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1932.
Wykaz pułkowników i podpułkowników, którzy dowodzili dywizjami lub brygadami. [w:] sygn. 701/1/121 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1927. [dostęp 2018-03-25].
Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Henryk P. Kosk, Apel żałobny dowódców Września, „Polska Zbrojna”, Magazyn Tygodniowy nr 42.
Bartosz Zakrzewski: 18 Dywizja Piechoty WP w wojnie polsko-sowieckiej. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2016. ISBN 978-83-7543-415-6.

[1] W starszych publikacjach podawano inną datę śmierci – 1938 rok i pomijano aresztowanie generała przez Sowietów. Por. J. Drużyńska, S. M. Jankowski, Wyklęte życiorysy, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2009, s. 16.

[CITEREFZakrzewski2016450-2] Zakrzewski 2016 ↓, s. 450.

[CITEREFRocznik_oficerski_c._i_k._Armii_i_Marynarki_Wojennej1895393-3] Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1895 ↓, s. 393.

[CITEREFLista_starszeństwa_c._i_k._Armii1918592-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 592.

[CITEREFRocznik_oficerski_c._i_k._Armii_i_Marynarki_Wojennej1908520-5] Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 520.

[CITEREFRocznik_oficerski_c._i_k._Armii_i_Marynarki_Wojennej1914466-6] Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 466.

[CITEREFEncyklopedia_Wojskowa1932150-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Encyklopedia Wojskowa 1932 ↓, s. 150.

[CITEREFRocznik_oficerski_c._i_k._Armii_i_Marynarki_Wojennej1895246-8] Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1895 ↓, s. 246.

[CITEREFRocznik_oficerski_c._i_k._Armii_i_Marynarki_Wojennej1898277-9] Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1898 ↓, s. 277.

[CITEREFRocznik_oficerski_c._i_k._Armii_i_Marynarki_Wojennej1908276-10] Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908 ↓, s. 276.

[CITEREFRocznik_oficerski_c._i_k._Armii_i_Marynarki_Wojennej1914224-11] Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 224.

[CITEREFLista_starszeństwa_c._i_k._Armii1918109-12] Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 109.

[13] Mianowania w armii. „Nowa Reforma”. Nr 419, s. 2, 21 sierpnia 1916.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_20_z_29_maja_1920_roku,_s._381-14] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 381.

[CITEREFWykaz192738-15] Wykaz 1927 ↓, s. 38.

[CITEREFLista_starszeństwa192219-16] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.

[17] Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski podają, że w latach 1923-1924 dowodził 33 Pułkiem Piechoty. Według tych samych autorów, Piotra Staweckiego i "Rocznika oficerskiego z 1924 r." dowódcą tego pułku był wówczas płk Michał Pakosz.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_53_z_8_grudnia_1922_roku,_s._897-18] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 8 grudnia 1922 roku, s. 897.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_75_z_6_grudnia_1923_roku,_s._698-19] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 6 grudnia 1923 roku, s. 698.

[CITEREFRocznik_Oficerski192478,_206,_339-20] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 78, 206, 339.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_10_z_19_marca_1927_roku,_s._91,_93-21] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 19 marca 1927 roku, s. 91, 93.

[CITEREFJarno2001126,_autor_stwierdził,_że_„z_nieznanych_powodów_nowy_dowódca_OK_IV_objął_swoje_obowiązki_dopiero_9_lipca_(do_tego_czasu_pełnił_je_dowódca_10_DP)”.-22] Jarno 2001 ↓, s. 126, autor stwierdził, że „z nieznanych powodów nowy dowódca OK IV objął swoje obowiązki dopiero 9 lipca (do tego czasu pełnił je dowódca 10 DP)”..

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_19_z_22_lipca_1927_roku,_s._215-23] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 215.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928879-24] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 879.

[25] AndrzejA. Przewoźnik AndrzejA., JolantaJ. Adamska JolantaJ., Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć, Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 549–550, ISBN 978-83-247-2036-1, OCLC 750956033 .

[26] J. Drużyńska, S. M. Jankowski, Wyklęte życiorysy, Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 2009, ss. 12-22.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_21_z_28_maja_1921_roku,_s._996-27] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 996.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

Romuald Dąbrowski

Życiorys

Zobacz też

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Read other articles:

بازار وكيل كرمان

Ryūō no Oshigoto!

Badan Informasi dan Komunikasi Pertahanan

Dupressoir

Dimitar Kuzmanov

Stargate Atlantis

Nam-gu

1908 Ottoman general election

فياض (اسم)

أساطير بولينيزية

العلاقات اليونانية المارشالية

Carl Gustaf 20 mm recoilless rifle

Batalyon Artileri Medan 7

Tree onion

Xiamen Dada—Exhibition of Modern Art

Pariah (2011 film)

Badan Intelijen dan Keamanan Kepolisian Negara Republik Indonesia

Hayastan Jan

Edy Rahmayadi

II. Zivilsenat des Reichsgerichts