Romuald Grzybowski (ur. 5 lipca 1953 w Okarpcu[1]) – polski pedagog, historyk nauki i wychowania, profesor nauk społecznych specjalizujący się w pedeutologii oraz historii wychowania i myśli pedagogicznej.
Życiorys
Syn Ludwiki i Stefana – uczestnika kampanii wrześniowej II wojny światowej, po demobilizacji, jesienią 1939 roku wywiezionego na przymusowe roboty do Niemiec. Uczeń Lecha Mokrzeckiego[3]. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1987 w Uniwersytecie Gdańskim. Habilitował się w 2000 na tej samej uczelni na podstawie dorobku naukowego oraz pracy pt. „Wyższe Szkoły Pedagogiczne w Polsce w latach 1946–1956”, za którą otrzymał również nagrodę Ministra Edukacji Narodowej[potrzebny przypis]. W 2016 prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora nauk społecznych[1][2][4].
Wieloletni pedagog-wychowawca, nauczyciel akademicki, badacz dziejów oświaty. Autor ponad 100 artykułów naukowych w czasopismach polskich i zagranicznych oraz rozdziałów i recenzji dot. historii nauki, szkolnictwa wyższego i wychowania (od czasu zaboru pruskiego do roku 1989). Autor monografii naukowych, w tym m.in.: „Studia nauczycielskie w wojewódzkie gdańskim w latach 1955–1970” Gdańsk 1994; „Wyższe Szkoły Pedagogiczne w Polsce w latach 1946–1956” Gdańsk 2000; „Polityczne priorytety i elementy codzienności socjalistycznej szkoły. Wybór studiów poświęconych dziedzictwu edukacyjnemu PRL-u” Toruń 2013. Jest inicjatorem i redaktorem serii wydawniczej „Szkoła – państwo – społeczeństwo”, redaktor wielu prac zbiorowych dotyczących historii edukacji, uczestnik oraz organizator ogólnopolskich i międzynarodowych konferencji naukowych. W latach 1987–2008 pełnił funkcję asystenta, adiunkta oraz profesora nadzwyczajnego w Katedrze Nauk Humanistycznych AWF, którą kierował w latach 2002–2005. Od 2002 związany z Uniwersytetem Gdańskim, gdzie od 2005 sprawuje funkcję kierownika Zakładu Historii Nauki, Oświaty i Wychowania. W latach 2008–2012 oraz 2016–2020 dyrektor Instytutu Pedagogiki na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego[1].
Laureat nagrody Ministra Edukacji Narodowej, nagród rektora UG oraz rektora AWF. Członek Towarzystwa Historii Edukacji, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego oraz Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego – członek założyciel Oddziału Gdańskiego[1].
W 2020 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[5][6]. W 2023 otrzymał srebrny medal Uniwersytetu Gdańskiego Doctrinae Sapientiae Honestati[7].
- Studia nauczycielskie w wojewódzkie gdańskim w latach 1955–1970 (1994)
- Wyższe Szkoły Pedagogiczne w Polsce w latach 1946–1956 (2000)
- Polityczne priorytety i elementy codzienności socjalistycznej szkoły. Wybór studiów poświęconych dziedzictwu edukacyjnemu PRL-u (2013)
Przypisy
- ↑ a b c d e Encyklopedia Osobistości Rzeczypospolitej Polskiej, t. III, British Publishing House LTD, 2017, s. 403 .
- ↑ a b c Prof. dr hab. Romuald Grzybowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-01-19] .
- ↑ RomualdR. Grzybowski RomualdR., Pięćdziesięciolecie gdańskiej historii wychowania, „Biuletyn Historii Wychowania”, 24, 2009, s. 149, DOI: 10.14746/bhw.2008.24.12, ISSN 1233-2224 .
- ↑ Prezydent wręczył nominacje profesorskie. prezydent.pl. [dostęp 2022-07-10].
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 632
- ↑ Odzaczenia państwowe dla pracowników Uniwersytetu Gdańskiego. ug.edu.pl. [dostęp 2022-07-01].
- ↑ Jubileusz 70-lecia prof. Romualda Grzybowskiego. ug.edu.pl. [dostęp 2023-07-13].
- ↑ prof. dr hab. Romuald Grzybowski [online], Baza Wiedzy Uniwersytetu Gdańskiego [dostęp 2022-01-18] (pol.).
Identyfikatory zewnętrzne:
