Uczył się w Gimnazjum im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Ukończył architekturę na Politechnice Warszawskiej. Podczas okupacji niemieckiej był szefem kontrwywiadu Obszaru Warszawskiego. W powstaniu dowodził oddziałem artylerii 7 pp „Garłuch”. Poległ 1 sierpnia 1944 w walkach na Okęciu. Miał 26 lat. Pochowany na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera A28-1-13)[1]. Razem z Romualdem zginęli jego dwaj bracia: por. art. Wiktor ps. „Wiko” (1917–1944) i por. art. Zbigniew ps. „Słoń” (1920–1944)[2].
