Romuald Olaczek (ur. 8 stycznia 1934 w Łowiczu[1]) – polski przyrodnik i działacz na rzecz ochrony przyrody, profesor Uniwersytetu Łódzkiego.
Życiorys
W 1956 ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim, następnie podjął pracę na macierzystej uczelni. W 1963 obronił pracę doktorską, habilitował się w 1972, w 1983 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego[1]. W latach 1976–1981 był dyrektorem Instytutu Biologii Środowiskowej UŁ, w latach 1981–1993 kierownikiem Katedry Botaniki, w 1993 został dyrektorem Instytutu Ekologii i Ochrony Środowiska[1].
Jest specjalistą w zakresie geobotaniki i konserwatorskiej ochrony przyrody. Łączy działalność naukową z czynnym zaangażowaniem w zachowanie terenów cennych przyrodniczo, m.in. poprzez projektowanie i planowanie obszarów chronionych. Od lat bardzo aktywny w dziedzinie popularyzacji wiedzy przyrodniczej i krajoznawczej, jest autorem m.in. książek poświęconych polskim obszarom chronionym oraz popularnego słownika szkolnego Ochrona przyrody i środowiska. Łącznie jest autorem lub współautorem kilkuset publikacji naukowych, popularnonaukowych i innych[2].
Od 1988 był członkiem Państwowej Rady Ochrony Przyrody[1] (w latach 1991–1995 jej przewodniczącym[3], pełnił także funkcję przewodniczącego Komisji ds. parków narodowych i rezerwatów przyrody).
Był głównym inicjatorem wprowadzenia do polskiego prawa i praktyki konserwatorskiej pojęcia użytku ekologicznego. W 1991 stworzył pierwszy w Polsce uniwersytecki kierunek studiów ochrona środowiska[4].
W 1982 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. W 2009 roku otrzymał nagrodę „Złota Róża” za książkę Skarby przyrody i krajobrazu Polski[5]. W 2010 otrzymał Medal im. Władysława Szafera[6].
Od 1975 był członkiem Towarzystwa Naukowego Płockiego, od 1983 Łódzkiego Towarzystwa Naukowego[1].
Przypisy
1989 |
|
---|
1992 |
|
---|
1995 |
|
---|
1998 |
|
---|
2001 |
|
---|
2004 |
|
---|
2007 |
|
---|
2010 |
|
---|
2013 |
|
---|
2016 |
|
---|
2019 |
|
---|
2022 |
|
---|
Identyfikatory zewnętrzne: