Absolwent krakowskiego Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych (1968–1973). Studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w latach 1974–1979; dyplom zrealizował w pracowni prof. Adama Marczyńskiego wraz z graficznym aneksem w pracowni prof. Mieczysława Wejmana. Malarstwo i grafikę prezentował na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. W latach 80. ubiegłego wieku uczestniczył w wystawach Ruchu Kultury Niezależnej[2]. W latach 1979-2023 był wykładowcą na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie[3].
Twórczość artystyczna
Malarstwo i grafika Romualda Oramusa jest tematycznie i formalnie zróżnicowana. Cechuje ją szeroki ikonograficzny zakres znaczeń. W malarstwie Oramus posługuje się rozbudowaną kolorystyką, a w grafice tonalnie ograniczoną lub czarno-białą. Realizuje duże cykle obrazów z wykorzystaniem techniki olejno-żywicznej, tempery jajowej, enkaustyki czy też akrylu, natomiast w rycinach stosuje m.in. akwafortę i akwatintę.
Lata 80.
W latach 80. XX wieku Oramus z groteskowo-ironicznym zacięciem czerpał inspiracje z kultury sarmackiej, kontekstu religijno-politycznego ceremoniału, młodopolskiego modernizmu, a także z postmodernistycznej tendencji nawiązywania do wybranych motywów malarskiej tradycji.
Cykle:
Ławka (obrazy 1979–1980)
Czas zatrzymany ( obrazy i grafiki 1980–1982)
Uczta (obrazy i grafiki, 1983–1984)
Rytuały (grafiki, 1982–1984)
Funeralia (obrazy, 1985–1986)
Rytuały. Pompa funebris (grafiki, 1985)
Romuald Oramus, Rytuały codzienności XXVIII, Lararium III, 2003Bachanalie(a) ( obrazy i grafiki, 1986–1989)
Lata 90.
W latach 90. kontynuowane są przedstawienia metaforyczne. Samotne postacie, akty kobiet i mężczyzn, we wzajemnej w relacji do bezkresu morza, ogrodów czy labiryntów odnoszą się do egzystencjalnego i sensualnego aspektu życia (portrety metaforyczne, motywy śródziemnomorskie, sceny rodzajowe 1990 – 1993).
W tym czasie Oramus skupił się także na wpływach kultury popularnej na określone wzorce indywidualnych i społecznych zachowań.
Cykle:
Homo ludens (obrazy, 1995–1998)
Romuald Oramus, Katedra III, 2007-2010; kolekcja prywatnaFitness Club (obrazy i grafiki, 1997–1999).
Przełom wieku i po 2000 roku
Romuald Oramus, Katedra VII, 2007-2010
Pod koniec lat 90. oraz po 2000 roku powstały obrazy ukazujące intymne rodzinne sceny we wnętrzach mieszkalnych w relacji do fragmentów architektury i pejzażu. Z czasem następuje ograniczanie figuratywności na rzecz eksponowania bardziej złożonej przestrzennej struktury płócien. Pojawia się tu wyraźna geometryzacja form i kompozycyjny synkretyzm. Na jednej z prac artysta ukazał połączenia różnych kadrów przedstawianej rzeczywistości.
Cykle:
Rytuały codzienności ( obrazy, 1997–2003)
Realne – nierealne ( obrazy, 2004–2006)
W latach 2007 – 2022 w malarstwie i grafice Oramus podjął bardzo rozległy tematycznie i formalnie wątek katedry, jej ideowego i architektonicznego fenomenu o wielorakich możliwościach odkrywanych znaczeń: narracyjnych, iluzjonistycznych, abstrakcyjnych, strukturalnych, metafizycznych, czy też sakralnych.
Cykle:
Katedra (obrazy, grafiki, 2007–2022) oraz Katedra Prousta (grafiki, 2016–2019).
Wybrana literatura
Teksty własne, współautorstwo w opracowaniach wydawniczych
Krasnowolski B., Oramus R., Romuald Oramus. Katedra. Malarstwo z lat 2007–2011, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Kraków 2012. ISBN 978-83-7271-760-3
Romuald Oramus, La cathédrale. Peinures et graviures, katalog wystawy; Polskie Towarzystwo Historyczno-Literackie, Biblioteka Polska w Paryżu, Paryż, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Kraków 2020. ISBN 978-83-914634-7-5
Oramus R., Radość iluzji malarskiej. Eseje o sztuce, Biblioteka Konspektu nr 4, Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2004. ISBN 83-7271-249-2
Oramus R., Prawda artysty. Na przykładzie twórczości Józefa Czapskiego i nie tylko…, [w:] Czapski raz jeszcze… Errata do biografii Józefa Czapskiego, Instytut Literatury, Kraków 2021. ISBN 978-83-66765-31-3
Profesor Adam Marczyński i Pracownia, red. R. Oramus, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie [cz.1.], Kraków 2015. ISBN 978-83-7271-761-0
Profesor Adam Marczyński i jego Pracownia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych latach 1948–1980. Artystyczne wpływy i kontynuacje; praca zbiorowa, red. Romuald Oramus, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie [cz.2], Kraków 2018. ISBN 978-83-914634-2-0
Teraźniejsze i ponadczasowe. Pamięć o Czapskim. Romuald Oramus, red. R. Oramus, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie 2018. ISBN 978-83-914634-3-7
W nurcie czasu. Romuald Oramus. Malarstwo i grafika z lat 1981–2011, red. S. Stankiewicz, katalog wystawy, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Maius, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Kraków 2021; University of St. Thomas, Houston 2022. ISBN 978-83-8084-682-1
Pozostała wybrana literatura
Gryglewicz T., Kraków i artyści. Teksty o malarzach i grafikach środowiska krakowskiego drugiej połowy wieku XX, Universitas, Kraków 2005. ISBN 83-242-0523-3
Krzysztofowicz – Kozakowska S., Sztuka od roku 1989, Wydawnictwo Bosz, Olszanica 2020. ISBN 978-83-7576-441-3
Rogozińska R., Rytuały codzienności. Romuald Oramus, [w:] Ikona w sztuce XX wieku, Wydawnictwo WAM, Kraków, 2009. ISBN 978-83-7505-242-8
Słownik malarzy polskich, t.2, Arkady, Warszawa 2001. ISBN 83-213-4143-8
Trzy dekady 1981–2011. Malarstwo wobec przemian na przykładzie twórczości Romualda Oramusa i Stanisława Sobolewskiego, red. J. Brukwicki, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Kraków 2012. ISBN 978-83-7271-747-4
Wielka Encyklopedia Malarstwa Polskiego, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011. ISBN 978-83-7447-118-3
Zientara M., Z pracowni naszych artystów. Najnowsza sztuka krakowska : katalog wystaw zorganizowanych w Wieży Ratuszowej w latach 1999–2004, cz.2; Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. ISBN 838-95-9927-9
↑ abOramus brał udział w wystawach m.in.: 1985 Czas Krzyża. Kultura niezależna Kościół Podwyższenia Krzyża, Bytom, 1985 Strömungen-Akzente - Positionen Gegenwartstendenzen der polnischen Malerei und Graphic: Katholisch-Soziale Akademie des Bistums. Münster. Niemcy: 1985 Droga i Prawda. I Krajowa Wystawa Malarstwa Młodych; Kościół Św. Krzyża, Wrocław (wyróżnienie); 1985 Swiadectwo wspólnoty, Pierwsza Prezentacja Działu Sztuki Współczesnej i Darów Sztuki Dawnej, Muzeum Archidiecezjalne w Warszawie; 1985 Czas smutku. Czas nadziei. Kultura niezależna, Kościół Matki Boskiej Bolesnej, Poznań 1986 Wobec wartości, Ogólnopolski konkurs na grafikę artystyczną; Muzeum Diecezjalne w Katowicach (wyróżnienie).
↑ abcRomuald Oramus. Malarstwo z lat 1997–2005, katalog wystawy, Miejska Galeria Sztuki, Zakopane 2006. ISBN 83-60189-20-X
↑Pomiędzy obrazem i grafika, Romuald Oramus, prace z lat 1981–2006; Muzeum Archidiecezjalne w Krakowie, Akademia Pedagogiczna w Krakowie, Kraków 2007. ISBN 978-83-60465-06-6
↑Trzy dekady 1981–2011. Malarstwo wobec przemian na przykładzie twórczości Romualda Oramusa i Stanisława Sobolewskiego, red. J. Brukwicki, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie, Kraków 2012. ISBN 978-83-7271-747-4
↑Romuald Oramus, Katedra. Z nieba i z ziemi. Malarstwo, red. R. Oramus; katalog wystawy Muzeum Archidiecezjalne w Krakowie, Uniwersytet Pedagogiczny, Kraków 2016. ISBN 978-83-7271-997-3
↑Pamięć o Czapskim. Romuald Oramus, malarstwo, katalog wystawy: Muzeum Narodowe w Krakowie. Pawilon, Józefa Czapskiego, Kraków 2017. ISBN 978-83-914634-4-4
↑S. Stankiewicz, Katedralne porządki neum. Wystawa Romualda Oramusa. [w] Rzecz(nie)pospolita polskie malarstwo historyczne. Cykl wystaw w Galerii Otwarta Pracownia w 2019 roku. Moja Ojczyzna. 09.39 Wojna. Abstrakcja. Katedra. Stowarzyszenie Artystyczne Otwarta Pracownia, Kraków 2019. ISBN 978-83-89280-33-6
