Stanisław Broniewski (z lewej) i Jerzy Wolen na planie filmu Strzały pod Arsenałem − fotografia wykonana przez Romualda PieńkowskiegoGrób Romualda Pieńkowskiego na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie
Romuald Pieńkowski po raz pierwszy zetknął się z fotografią jeszcze przed II wojną światową, pracując w jednym z siedleckich zakładów fotograficznych[1]. Po wojnie, związany z warszawskim środowiskiem filmowym i fotograficznym – przez wiele lat mieszkał i pracował w Warszawie[1]. W 1945 roku jako fotoreporter podjął współpracę z warszawskimi czasopismami – m.in. Promykiem i Skrzydlatą Polską[1]. W 1948 roku został asystentem Adolfa Forberta i Karola Szczecińskiego – operatorów w łódzkim Przedsiębiorstwie Państwowym Film Polski[1]. Od 1952 roku do 1957 był fotoreporterem Centralnej Agencji Fotograficznej w Warszawie[2]. W 1957 roku został fotografem, fotoreporterem tygodnika Ekran, w którym m.in. zamieszczał fotoreportaże z pracy na planach filmowych[2]. Jako fotograf współpracował m.in. z czasopismami Na przełaj i Zwierciadło[1].
W 1957 roku Romuald Pieńkowski został laureatem nagrody w konkursie fotografii prasowej World Press Photo – za fotoreportaż Już nigdy nie będę grał w piłkę[5]. W 1978 roku został przyjęty w poczet członków Związku Polskich Artystów Fotografików, w którym (przez kilka kadencji) pełnił funkcję prezesa Zarządu Okręgu Warszawskiego ZPAF[4][1]. Jego fotografie (negatywy) znajdują się w zbiorach Fototeki Filmoteki Narodowej[1][6][7].
