Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Romuald Zerych

Romuald Zerych
Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1888
Warszawa

Data i miejsce śmierci

2 października 1964
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo

Multimedia w Wikimedia Commons
Pomnik Elizy Orzeszkowej w warszawskim parku Na Książęcem
Grób Romualda Zerycha na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie
Pomnik zmarłych jeńców wojennych w Budziszynie

Romuald Zerych (ur. 7 lutego 1888 w Warszawie, zm. 2 października 1964 tamże) – polski rzeźbiarz.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Gotfryda i Heleny z Perle’ów. Kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie i Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego[1].

W latach 1914–1918 walczył w wojsku rosyjskim, dostając się do niewoli niemieckiej pod Tannenbergiem.

W dwudziestoleciu międzywojennym poświęcił się rzeźbiarstwu; miał liczne wystawy. Zajmował się też konserwacją rzeźby[1].

Jest autorem m.in. pomnika zmarłych jeńców wojennych w Budziszynie[2], pomnika Elizy Orzeszkowej w Grodnie (1924) oraz jej popiersia w drewnie, rzeźby portretowej Stanisława Noakowskiego[1], tablicy z płaskorzeźbą gen. Sowińskiego (1928) umieszczoną na zewnętrznej ścianie kościoła św. Wawrzyńca na warszawskiej Woli[1] oraz licznych nagrobków na warszawskich cmentarzach (Powązkowskim i ewangelicko-augsburskim). Zaprojektował Pomnik Mauzoleum żołnierzy poległych w bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831 roku, wygrywając konkurs w 1930 roku, ale prace wykonał Borys von Zinserling, dopiero podczas rewitalizacji Mauzoleum powrócono do dawnego projektu Zerycha i zamontowano jego rzeźby husarzy[3][4].

Od roku 1929 należał do Zrzeszenia Artystów Plastyków Zwornik. W latach 50. XX w. należał także do zespołu rzeźbiarskiego Stanisława Jagmina, brał udział w ratowaniu i rekonstrukcji zabytkowych posągów, między innymi rzeźb parkowych z Ogrodu Saskiego w Warszawie.

W roku 1958 w warszawskim parku Kultury i Wypoczynku (parku Na Książęcem) został odsłonięty pomnik Elizy Orzeszkowej autorstwa Zerycha, będący repliką monumentu w Grodnie[5].

Zmarł w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 53−1−65)[1][6].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Zerych Romuald, [w:] Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1989, s. 624, ISBN 83-06-01606-8 (pol.).
  2. ↑ Romuald Zerych twórca pomnika jeńców wojennych w Budziszynie.
  3. ↑ Pomnik Mauzoleum żołnierzy poległych w bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831 roku, [w:] muzeum.ostroleka.pl [online], Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce, 25 października 2019 [dostęp 2024-10-05].
  4. ↑ Rzeźby husarzy w Pomniku Mauzoleum w Ostrołęce, [w:] Barbara Kalinowska, Romuald Zerych (1888–1964). Rzeźbiarz niezapamiętany, Ostrołęka: Muzeum Kultury Kurpiowskiej w Ostrołęce, 2019, s. 75–85, ISBN 978-83-953620-2-6.
  5. ↑ Irena Grzesiuk-Olszewska: Warszawska rzeźba pomnikowa. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003, s. 117. ISBN 83-88973-59-2.
  6. ↑ Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Grobonet.

Bibliografia

Linki zewnętrzne
Kembali kehalaman sebelumnya