Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Rudawka wielka

Rudawka wielka
Pteropus medius[1]
Temminck, 1825[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

rudawkokształtne

Nadrodzina

Pteropodoidea

Rodzina

rudawkowate

Podrodzina

Pteropodinae

Plemię

Pteropodini

Rodzaj

rudawka

Gatunek

rudawka wielka

Synonimy
Podgatunki
  • P. m. medius Temminck, 1825
  • P. m. ariel G.M. Allen, 1908
  • P. m. leucocephalus Hodgson, 1835
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[10]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Rudawka wielka[11][12], pies latający[12] (Pteropus medius) – gatunek ssaka z podrodziny Pteropodinae w obrębie rodziny rudawkowatych (Pteropodidae), jeden z największych spośród znanych gatunków nietoperzy.

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1825 roku niderlandzki zoolog Coenraad Jacob Temminck, nadając mu nazwę Pteropus medius[2]. Holotyp pochodził z okolic w pobliżu Kolkaty i Puducherry, w Indiach[13].

Pteropus medius należy do grupy gatunkowej vampyrus[14]. Taksonomia P. medius jest problematyczna; epitet gatunkowy medius zastępuje giganteus (młodszy obiektywny synonim P. vampyrus)[14][15]. Może być konspecyficzny z P. vampyrus i może obejmować część P. intermedius (P. intermedius uważany jest za konspecyficzny z P. vampyrus, do czasu rewizji taksonomicznej)[14]. Podgatunek chinghaiensis stanowi nomen nudum, a okaz z Qinghai uważany jest za obcy w Chińskiej Republice Ludowej[14]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunki[14]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:

Podgatunek Oryginalna nazwa Autor i rok opisu Miejsce typowe
P. m. ariel Pteropus ariel G.M. Allen, 1908 Malé Atholhu, Malediwy[16].
P. m. leucocephalus Pteropus leucocephalus Hodgson, 1835 Centralny region Nepalu[17].

Etymologia

  • Pteropus: gr. πτερόπους pteropous „skrzydłostopy”, od πτερον pteron „skrzydło”; πους pous, ποδος podos „stopa”[18].
  • medius: łac. medius „pośredni, środkowy”[19].
  • ariel: w średniowiecznym folklorze Ariel, był duchem lub sylfem powietrza[20].
  • leucocephalus: gr. λευκοκεφαλος leukokephalos „białogłowy”, od λευκος leukos „biały”; -κεφαλος -kephalos „-głowy”, od κεφαλη kephalē „głowa”[21].

Zasięg występowania

Występuje w południowej Azji, zamieszkując w zależności od podgatunku[14]:

Morfologia

Długość ciała 220–247 mm, ogona brak, długość ucha 37–42 mm, długość tylnej stopy 45–55 mm, długość przedramienia 163–176 mm; masa ciała 1–1,2 kg[15].

Ekologia

W odróżnieniu od pozostałych nietoperzy nie ma zmysłu echolokacji, więc nie potrafi latać w całkowitej ciemności. Ma za to świetny słuch i wzrok. Zwany potocznie także nietoperzem owocowym, latającym lisem, latającym psem.

Żyje kolonijnie, dzień spędza wisząc na gałęziach drzew. Jest owocożerny. Rudawka wielka bywa często hodowana w ogrodach zoologicznych.

Przypisy

  1. ↑ Pteropus medius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b C.J. Temminck: Monographie de mammalogie. T. 1. Paris: 1824, s. 176. (fr.).
  3. ↑ I. Geoffroy Saint-Hilaire: Roussette. Mam. W: J. Bory de Saint-Vincent: Dictionnaire classique d’histoire naturelle. T. 14. Paris: Rey et Gravier, Libraries-Editeurs, Auai des Augustins, n° 55; Baudouin Frèrer, Libraries-Editeurs, Imprimeurs de la société D'Histoire Naturelle, Rue de Vaugirard, n° 36, 1828, s. 699. (fr.).
  4. ↑ B.H. Hodgson. Synopsis of the Vespertilionidæ of Nipal. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 4 (2), s. 700, 1835. (ang.). 
  5. ↑ J. McClelland. List of Mammalia and Birds collected in Assam. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 7, s. 148, 1839. (ang.). 
  6. ↑ W. Ogilby. Memoir on the Mammalogy of the Himalayas. „Madras Journal of Literature and Science”. 11, s. 146, 1840. (ang.). 
  7. ↑ J.E. Gray: Catalogue of Monkeys, Lemurs, and Fruit-eating Bats in the collection of the British Museum. London: The Trustees, 1870, s. 104. (ang.).
  8. ↑ G.M. Allen. Notes on Chiroptera. „Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College”. 52, s. 28, 1908. (ang.). 
  9. ↑ Z.-Y. Wang & S. Wang. The discovery of a flying fox (Pteropus giganteus Brünnich) from Chin-Hai Province, Northwestern China. „Acta Zoologica Sinica”. 14, s. 494, 1962. (chiń. • ang.). 
  10. ↑ S.M. Tsang, Pteropus giganteus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2021-3 [dostęp 2022-06-11] (ang.).
  11. ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 84. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  12. ↑ a b K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 315, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
  13. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Pteropus giganteus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-06-11].
  14. ↑ a b c d e f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 112. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  15. ↑ a b N. Giannini, C. Burgin, V. Van Cakenberghe, S. Tsang, S. Hintsche, T. Lavery, F. Bonaccorso, F. Almeida & B. O’Toole: Family Pteropodidae (Old World Fruit Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 157. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
  16. ↑ Zijlstra ↓, s. N#19790.
  17. ↑ Zijlstra ↓, s. N#19796.
  18. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 596, 1904. (ang.). 
  19. ↑ The Key to Scientific Names ↓, medius [dostęp 2022-06-11].
  20. ↑ The Key to Scientific Names ↓, ariel [dostęp 2022-06-11].
  21. ↑ The Key to Scientific Names ↓, leucocephalus [dostęp 2022-06-11].

Bibliografia

  • J.S. Zijlstra: Home. Hesperomys project. [dostęp 2022-05-19]. (ang.).
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
Kembali kehalaman sebelumnya