Był adiutantem (oficerem ordynansowym) trzech kolejnych dowódców, sukcesywnie: Służby Zwycięstwu Polski – Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej: gen. „Torwida” (Michał Karaszewicz-Tokarzewski), gen. „Grota” (Stefan Rowecki) i gen. „Bora” (Tadeusz Komorowski). Do jego zadań jako adiutanta należało m.in. zapewnienie ochrony lokali Dowódcy ZWZ-AK, wewnątrz lokali stanowił osobistą, uzbrojoną ochronę, natomiast na zewnątrz w tym czasie czuwała podlegająca mu trzyosobowa grupa „Jureczka” (Jerzy Nowakowski).
W mieszkaniu Krzywickiego przy ul. Jaworzyńskiej 10 mieścił się jeden z pierwszych lokali konspiracyjnych Dowódcy Służby Zwycięstwu Polski gen. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego „Torwida”. Towarzyszył generałowi w jego podróży po kraju (Radom, Kielce, Kraków, Tarnów, Zagłębie, Częstochowa) w październiku i listopadzie 1939, organizując siatkę Służby Zwycięstwu Polski. W jej trakcie, podczas pobytu w Częstochowie, został 19 października 1939 udekorowany przez Karaszewicza-Tokarzewskiego na Jasnej Górze Krzyżem Virtuti Militari V klasy za męstwo wykazane we wrześniu 1939.
W czasie okupacji niemieckiej posługiwał się wieloma nielegalnymi dokumentami, występując m.in. jako urzędnik warszawskiego Gestapo oraz Kripo po nazwiskami legalizacyjnymi: Bednarski, Ryszard Szymon Jamontt-Krzywicki (tego nazwiska używał później oficjalnie po wojnie), Kamocki, Kominkowski. W 1940 mianowany chorążym, a rozkazem L.21/BP z 11.11.1941 podporucznikiem czasu wojny. W 1943 awansowany do stopnia porucznika.
W czasie Powstania Warszawskiego adiutant Dowódcy AK gen. Tadeusza Komorowskiego – Bora. Przeszedł wraz z dowódcą szlak: Wola – Stare Miasto – kanały – Śródmieście Północ – Śródmieście Południe. Po kapitulacji Warszawskiego Korpusu AK, przed wyjściem do niewoli zdał funkcję adiutanta kapitanowi Stanisławowi Jankowskiemu ps. „Agaton”.
Współorganizator i członek siatki wywiadowczej założonej po wojnie w Polsce na zlecenie gen. Władysława Andersa, przez rotmistrza Witolda Pileckiego. Aresztowany przez UB w maju 1947, był sądzony w tzw. procesie „grupy Witolda” w dniach 2–15 marca 1948. Sądzony był m.in. z Marią Szelągowską i Tadeuszem Płużańskim. Prokuratorem oskarżającym w sprawie był major Czesław Łapiński, przewodniczącym składu sędziowskiego podpułkownik Jan Hryckowian (obaj byli dawnymi oficerami AK), sędzią – kapitan Józef Badecki. Skład sędziowski (jeden sędzia i jeden ławnik) był niezgodny z ówczesnym prawem. Ryszard Jamontt-Krzywicki został skazany na karę dziesięciu lat pozbawienia wolności. Był osadzony w więzieniu mokotowskim[1]. W wyniku brutalnych tortur stracił między innymi dwa zęby i miał bliznę na czole. Zwolniony z więzienia 24 kwietnia 1956 w wyniku amnestii. Zmarł dziewięć miesięcy po zwolnieniu z więzienia podczas starań o rehabilitację. Sekcja zwłok wykazała, iż przeszedł zawał serca. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A24-6-14)[2].
W spektaklu telewizyjnym Ryszarda Bugajskiego „Śmierć rotmistrza Pileckiego” z 2006 r., w rolę Ryszarda Jamontt-Krzywickiego wcielił się Tomasz Sobczak[3].
