Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Rząd Görana Perssona

Rząd Görana Perssona – rząd Szwecji działający od 22 marca 1996 do 6 października 2006. Był to mniejszościowy gabinet monopartyjny tworzony przez Szwedzką Socjaldemokratyczną Partię Robotniczą.

Po wyborach w 1994 socjaldemokraci po trzyletniej przerwie powrócili do władzy, a premierem nowego gabinetu ponownie został ich lider Ingvar Carlsson. W 1995 zadeklarował zakończenie swojej kariery politycznej, a główną kandydatką na jego następczynię stała się Mona Sahlin[1]. Jej kariera polityczna załamała się jednak po ujawnieniu m.in. wykorzystywania służbowej karty kredytowej do celów prywatnych i zalegania z płatnością za opłaty parkingowe[2]. W konsekwencji na czele ugrupowania, a 22 marca 1996 również na czele rządu stanął Göran Persson.

Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza wygrywała kolejne wybory w 1998 i 2002 z przewagą umożliwiającą utrzymanie mniejszościowego gabinetu. W Riksdagu współpracował z Partią Zielonych i postkomunistyczną Partią Lewicy. W wyniku wyborów w 2006 większość w parlamencie uzyskała tworzona przez cztery ugrupowania centroprawicowa koalicja Sojusz. 6 października 2006 rząd został zastąpiony przez nowy gabinet kierowany przez Fredrika Reinfeldta[3].

Skład rządu

Biuro Premiera
Ministerstwo Sprawiedliwości
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
  • Szef resortu: Lena Hjelm-Wallén (1996–1998), Anna Lindh (1998–2003), Laila Freivalds (2003–2006), Jan Eliasson (2006)
Ministerstwo Obrony
Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych
Ministerstwo Transportu i Komunikacji
Ministerstwo Finansów
Ministerstwo Edukacji[5]
Ministerstwo Rolnictwa
Ministerstwo Zatrudnienia
  • Szef resortu: Margareta Winberg (1996–1998), Björn Rosengren (1998)[4]
Ministerstwo Kultury
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych[6]
Ministerstwo Środowiska
Ministerstwo Zrównoważonego Rozwoju
Ministerstwo Przemysłu[7]
  • Szef resortu: Anders Sundström (1996–1998), Björn Rosengren (1998–2002)[4], Leif Pagrotsky (2002–2004), Thomas Östros (2004–2006)
Ministrowie bez teki w resortach
  • Leif Blomberg (Ministerstwo Spraw Wewnętrznych: 1996–1998)
  • Pierre Schori (Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 1996–1999)
  • Ylva Johansson (Ministerstwo Edukacji: 1996–1998, Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych: 2004–2006)
  • Maj-Inger Klingvall (Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych: 1996–1999, Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 1999–2001)
  • Leif Pagrotsky (Biuro Premiera: 1996–1997, Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 1997–2002)
  • Thomas Östros (Ministerstwo Finansów: 1996–1998)
  • Ulrica Messing (Ministerstwo Zatrudnienia: 1996–1998, Ministerstwo Kultury: 1998–2000, Ministerstwo Przemysłu: 2000–2006)
  • Thage G. Peterson (Biuro Premiera: 1997–1998)
  • Lars Engqvist (Ministerstwo Spraw Wewnętrznych: 1998, Ministerstwo Finansów: 1998)
  • Mona Sahlin (Ministerstwo Przemysłu: 1998–2002, Ministerstwo Sprawiedliwości: 2002–2004)
  • Ingegerd Wärnersson (Ministerstwo Edukacji: 1998–2002)
  • Britta Lejon (Ministerstwo Sprawiedliwości: 1998–2002)
  • Lars-Erik Lövdén (Ministerstwo Finansów: 1999–2004)
  • Ingela Thalén (Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych: 1999–2002)
  • Jan O. Karlsson (Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 2002–2003)
  • Lena Sommestad (Ministerstwo Środowiska: 2002, Ministerstwo Zrównoważonego Rozwoju: 2004–2006)
  • Gunnar Lund (Ministerstwo Finansów: 2002–2004)
  • Berit Andnor (Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych: 2002–2004)
  • Pär Nuder (Biuro Premiera: 2002–2004)
  • Morgan Johansson (Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych: 2002–2006)
  • Lena Hallengren (Ministerstwo Edukacji: 2002–2006)
  • Hans Karlsson (Ministerstwo Przemysłu: 2002–2006)
  • Barbro Holmberg (Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 2003–2006)
  • Carin Jämtin (Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 2003–2006)
  • Ibrahim Baylan (Ministerstwo Edukacji: 2004–2006)
  • Jens Orback (Ministerstwo Sprawiedliwości: 2004–2006)
  • Sven-Erik Österberg (Ministerstwo Finansów: 2004–2006)

Przypisy

  1. Profile: Mona Sahlin. thelocal.se, 18 stycznia 2007. [dostęp 2017-03-05]. (ang.).
  2. Britta Svensson: Nej det handlade inte bara om Toblerone.... expressen.se, 12 lutego 2007. [dostęp 2016-03-05]. (szw.).
  3. Leaders of Sweden. zarate.eu. [dostęp 2017-03-05]. (ang.).
  4. a b c Björn Rosengren objął w 1998 kierownictwo resortów połączonych od 1999 w jedno ministerstwo.
  5. Od 1 stycznia 2005 Ministerstwo Edukacji, Badań Naukowych i Kultury.
  6. Do 1 lipca 1996 Ministerstwo Służb Cywilnych.
  7. Od 1 stycznia 1999 Ministerstwo Przemysłu, Zatrudnienia i Komunikacji.

Bibliografia

Kembali kehalaman sebelumnya