Security-Enhanced Linux

Ten artykuł od 2023-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Security-Enhanced Linux (w skrócie SELinux) – zestaw modyfikacji Linuksa oraz sposobu przydzielania zasobów dla aplikacji.

SELinux implementuje wiele modeli polityk bezpieczeństwa m.in.:

• Mandatory Access Control (w skrócie MAC) (w wolnym tłumaczeniu „przymusowa kontrola dostępu”)
• Flux Advanced Security Kernel(inne języki) (w skrócie FLASK) (w wolnym tłumaczeniu „zaawansowany strumień bezpieczeństwa jądra”)
• Role-based access control (w skrócie RBAC) (w wolnym tłumaczeniu „kontrola dostępu oparta na rolach” bądź „zadaniowa kontrola dostępu”)
• Type Enforcement (w skrócie TE) (w wolnym tłumaczeniu „egzekwowanie typów”).

Polityka bezpieczeństwa oparta jest na koncepcji zapewnienia jak najmniejszej ilości uprawnień dla danego obiektu (np. konta użytkownika, urządzenia, programu), potrzebnych do jego poprawnego funkcjonowania, co bardzo ogranicza możliwości wyrządzenia szkód po przejęciu kontroli nad obiektem przez osoby niepowołane.

Niektóre z dystrybucji Linuksa oferujących obsługę SELinuxa:

• Debian
• PLD
• EnGarde Secure Linux(inne języki)
• Fedora
• Gentoo
• Red Hat Enterprise Linux
• Ubuntu
• OpenSUSE
• CentOS
• Rocky Linux(inne języki)^[1]

• Linux
• Openwall
• Exec Shield
• Grsecurity

• Bezpieczne systemy operacyjne ─ SELinux ─ opracowanie Piotra Kacperskiego