|
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Serednica
|
Serednica (w latach 1977–1981 Średnia Wieś) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne[6][7].
Historia
Wieś prawa wołoskiego, położona była w drugiej połowie XV wieku w ziemi sanockiej województwa ruskiego[8]. Na przełomie XVIII i XIX wieku Serednica należała do szlacheckiego rodu Załęskich herbu Prus. W 1809 roku ówczesny właściciel tego majątku ziemskiego, Józef Załęski, przekazał Serednicę swemu synowi Antoniemu, ożenionemu z Salomeą Łepkowską. Antoni i Salomea Załęscy mieli m.in. trzy córki: Wiktorię Karpińską, Dominikę Wisłocką i Magdalenę Schmidt. W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tabularnej w byli Wisłoccy i Schmidtowie[9].
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie leskim województwa lwowskiego. W latach 1946–1947 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA spalili większość gospodarstw po Ukraińcach przesiedlonych na Ziemie Zachodnie lub do ZSRR[10].
Religia
We wsi znajdowała się drewniana cerkiew z 1785, którą w 1985 przeniesiono do Rozdziela.
W nowym miejscu świątynia służy wyznawcom prawosławia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Różańcowej w Wańkowej[11]. We wsi jest kościół filialny pw. św. Stanisława Kostki.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121296
- ↑ BIP gminy, sołectwa.
- ↑ Wieś Serednica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2018-03-09] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-03-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1135 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT.
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 223.
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 193.
- ↑ SzczepanS. Siekierka SzczepanS., HenrykH. Komański HenrykH., KrzysztofK. Bulzacki KrzysztofK., Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 403, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015/2016 (s. 328) ISSN 1429-6314
Linki zewnętrzne
Miasto |
|
---|
Części miasta |
|
---|
Wsie |
|
---|
Części wsi |
- Borsukowce
- Braniów
- Chwaniów
- Dolny Koniec
- Górny Koniec (Krościenko)
- Górny Koniec (Leszczowate)
- Górny Koniec (Stańkowa)
- Kopalnia
- Łodyna-Ług
- Pod Jaworem
- Ropienka Dolna
- Ropienka Górna
- Rzeki
- Wolica
- Za Działem
- Zabłocie
|
---|
Osady |
|
---|
Osady leśne |
|
---|
Nieistniejące wsie i ich części |
|
---|