Shooting brake – typ nadwozia samochodu osobowego, którego nazwa wywodzi się od XIX-wiecznej odmiany powozów konnych wykorzystanych do przewozu grup łowieckich wraz z ekwipunkiem i upolowaną zwierzyną[1][a].
Początkowo samochody typu shooting brake stanowiły połączenie dwudrzwiowego nadwozia sportowych lub luksusowych coupe z wysoko poprowadzoną linią dachu w stylu kombi[2]. Z czasem, terminem shooting brake zaczęto na masową skalę nazywać także sportowo stylizowane, zwykłe 5-drzwiowe kombi z nisko poprowadzoną linią dachu, klapą bagażnika położoną pod dużym kątem i szeroko zarysowanymi nadkolami, poza cechami coupe noszącymi cechy także elementy specyficzne dla hatchbacków[3].
Historia
W pierwszej połowie XX wieku nadwozie shooting brake stosowane było głównie przez wąskie grono brytyjskich producentów samochodów luksusowych jak Rolls-Royce czy Bentley, z czego szczególnie dużą sławę zyskały takie pojazdy jak Rolls-Royce Phantom II Shooting Brake z 1930 roku czy 1947 Bentley Mk VI Countryman z 1947 roku[4].
Druga połowa XX wieku przyniosła większą popularność nadwozi shooting brake. Do produkcji wdrożyły je także takie przedsiębiorstwa jak Aston Martin, Reliant czy Volvo[5].
Nadwozie shooting na przestrzeni lat zachowało funkcję niszową, stosowaną głównie przez producentów drogich i małoseryjnych samochodów. Uległo to zmianie dopiero na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI wieku, kiedy to samochody o charakterze shooting brake wprowadziła Alfa Romeo (Brera[6]) i Volkswagen (Scirocco[7]), a później także Kia (Proceed[8]).
Pojazdy małoseryjne
Nadwozie typu shooting brake cieszy się też dużą popularnością w przypadku manufaktur i małych studiów projektowych modyfikujących pojazdy na potrzeby prototypów lub limitowanych serii ręcznie wykonanych pojazdów. Do popularnych pojazdów tego typu należą zarówno konstrukcje z drugej połowy XX wieku jak Lynx Eventier[9] i Aston Martin Lagonda Shooting Brake[10], jak i pojazdy opracowane w pierwszych dwóch dekadach XXI wieku - Maserati Quattroporte Bellagio[11], Bentley Continental Flying Star[12] czy Tesla Model S Shooting Brake[13].
Pojazdy studyjne
W XXI wieku kształty shooting brake często nadawane były samochodom studyjnym jako zwiastun nowego języka stylistycznego lub pokaz możliwości konstruktorów, nie spotykając się z wdrożeniem do produkcji seryjnej. Jednym z pierwszych prototypów typu shooting brake był Chevrolet Nomad z 2004 roku[14] oraz Audi Shooting Brake Concept z 2005 roku[15], a w kolejnych latach zastosował to także Fisker ze studium Fisker Surf z 2011 roku[16] czy Volvo przy okazji premiery prototypu Concept Estate z 2014 roku[17].
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Nazwa shooting brake w wolnym tłumaczeniu oznacza „powóz do polowań” (ang. brake – rodzaj powozu, shooting – polowanie).
Przypisy