Stanisław Heller (1894–1933)
Ten artykuł dotyczy majora intendenta Stanisława Hellera. Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko „Stanisław Heller ”.
Grób Stanisława Hellera na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Stanisław Heller (ur. 9 sierpnia 1894 w Złoczowie , zm. 1 października 1933 w Warszawie ) – major intendent dyplomowany magister Wojska Polskiego , działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari .
Życiorys
Urodził się 9 sierpnia 1894 w Złoczowie, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii [1] [2] . W latach 1905–1913 uczęszczał do c. k. Gimnazjum w rodzinnym mieście[3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] . W czerwcu 1913 złożył maturę[1] . Następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie[2] . Był członkiem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” i XX Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Złoczowie[11] [12] .
4 sierpnia 1914 wstąpił do oddziałów strzeleckich [12] . Walczył w szeregach 1. kompanii I batalionu 1 pułku piechoty [13] . W maju 1915 został ranny pod Klimontowem[13] [2] . Po powrocie do szeregów walczył m.in. w bitwie pod Polską Górą (4–6 lipca 1916)[14] . Z narażeniem życia wyniósł z pola bitwy ciężko rannego sierżanta Mieczysława Lignara [15] . W styczniu 1917 w dalszym ciągu pełnił służbę w 1. kompanii 1 pp[14] . Był kapralem i komendantem sekcji[14] . Został przedstawiony do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola [14] . Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 został w wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii , w której służył blisko rok[2] .
Po powrocie do kraju wziął udział w obronie Lwowa , a następnie walczył w szeregach 5 pułku piechoty Legionów . 18 marca 1919 został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem w piechocie[16] . Wyróżnił się 27 września 1919 podczas walce o Dyneburg , w której został lekko, a następnie ciężko ranny w nogę[17] [2] . Po dłuższym leczeniu, jako niezdolny do służby liniowej został przydzielony do Sekcji Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych [17] [2] .
1 czerwca 1921 pełnił służbę w Departamencie I MSWojsk. , a jego oddziałem macierzystym był nadal 5 pułk piechoty Legionów[18] . 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 840. lokatą w korpusie oficerów piechoty[19] . W tym samym roku został odkomenderowany w celu ukończenia studiów[2] . W 1924 był przydzielony z macierzystego pułku do Oddziału IV Sztabu Generalnego [20] . Z dniem 1 listopada 1924 został przydzielony do 5 pp Leg. z równoczesnym odkomenderowaniem na jednoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie[20] . Z dniem 4 listopada 1925, po ukończeniu kursu, został przydzielony na praktykę do 10 Okręgowego Szefostwa Intendentury w Przemyślu[21] [2] . Później został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów. W kwietniu 1927 został przydzielony do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika samodzielnego referatu[22] , a w listopadzie tego roku zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Wydziału Wojskowego w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych [23] [24] [2] . Z dniem 1 listopada 1929 został przeniesiony z Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Intendentury i Taborów do Kierownictwa Rejonu Intendentury Warszawa II[25] . W tym samym roku uzyskał dyplom magistra praw na Uniwersytecie Lwowskim [26] . 18 lutego 1930 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1930 stopień majora w korpusie oficerów intendentów i 1. lokatą[27] . Następnie pełnił służbę w Departamencie Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych [28] . Z dniem 1 października 1932 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza i przydzielony do Dowództwa KOP w Warszawie na stanowisko pełniącego obowiązki zastępcy szefa Intendentury KOP[29] [2] [30] . Był członkiem: Zarządu Koła byłego 1 pułku piechoty LP, Zarządu Powiatu Związku Strzeleckiego Warszawa Praga[31] i Koła Oficerów Intendentów[32] . Zmarł 1 października 1933 w Warszawie[33] [2] . Trzy dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach [31] [2] .
Ordery i odznaczenia
Przypisy
↑ a b Sprawozdanie 1913 ↓ , s. 47.
↑ a b c d e f g h i j k l m n Ś.p. mjr int. dypl. mr Heller Stanisław . „Przegląd Intendencki”. 2, październik–grudzień 1933. Warszawa: Departament Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych. brak numeru strony .
↑ Sprawozdanie 1906 ↓ , s. 56, klasa Ia.
↑ Sprawozdanie 1907 ↓ , s. 62, klasa IIa.
↑ Sprawozdanie 1908 ↓ , s. 71, klasa IIIa.
↑ Sprawozdanie 1908 ↓ , s. 69, klasa IVa.
↑ Sprawozdanie 1910 ↓ , s. 98, klasa Va.
↑ Sprawozdanie 1911 ↓ , s. 113, klasa VIa.
↑ Sprawozdanie 1912 ↓ , s. 55, klasa VIIa.
↑ Sprawozdanie 1913 ↓ , s. 63, klasa VIIIa.
↑ Nekrolog . „Polska Zbrojna”. 274, s. 7, 1933-10-03. Warszawa. .
↑ a b Żołnierze Niepodległości : Heller Stanisław . Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-10-17].
↑ a b II Lista strat 1915 ↓ , s. 11.
↑ a b c d Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego) . [w:] sygn. I.120.1.101 s. 52 [on-line]. Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2022-10-17].
↑ Kolekcja 2 ↓ , s. 2.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919, poz. 1149.
↑ a b Kolekcja ↓ , s. 2.
↑ Spis oficerów 1921 ↓ , s. 35.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓ , s. 51.
↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 108 z 12 października 1924, s. 601.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 137 z 28 grudnia 1925, s. 745.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 12 z 11 kwietnia 1927, s. 113.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 25 z 31 października 1927, s. 293.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓ , s. 772, 786.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 395.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 415.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 66.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓ , s. 315, 445.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 439.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 10 z 15 września 1933, s. 174.
↑ a b Nekrolog . „Polska Zbrojna”. 274, s. 6, 1933-10-03. Warszawa. .
↑ Nekrolog . „Polska Zbrojna”. 275, s. 6, 1933-10-04. Warszawa. .
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 190.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa . Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-17]. .
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa . Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-17]. .
↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 .
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 363.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa . Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-17]. .
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa . Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-17]. .
↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓ , s. 315.
↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa . Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-17]. .
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓ , Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 240.
Bibliografia
Heller Stanisław . [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.20-1418 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-04].
Heller Stanisław . [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.104-10736 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-04].
Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1906 . Złoczów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1906.
Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1907 . Złoczów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1907.
Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1908 . Złoczów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1908.
Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1909 . Złoczów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1909.
Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1910 . Złoczów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1910.
Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1911 . Złoczów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1911.
Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1912 . Złoczów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1912.
Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Złoczowie za rok szkolny 1913 . Złoczów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1913.
Lista strat Legionu Polskiego od 1 maja do 1 lipca 1915 . Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN , 1915-08-01.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych . [dostęp 2022-01-19].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. . Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932 . Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.