Po zakończeniu II wojny światowej był współorganizatorem struktur PPR w powiecie sanockim po 1944[3]. Po tym jak w sierpniu 1944 do miasta wkroczyła Armia Czerwona w sierpniu 1944, władze w mieście przejął Powiatowy Komitet PPR, został powołany Zarząd Miejski, a na stanowisko burmistrza został wybrany Stanisław Lisowski (w miejsce usuniętych z tego urzędu Józefa Bubelli[4] i Juliusza Bruny)[5]. Sprawował urząd od 28 listopada 1944 do 10 lipca 1946[a]. W grudniu 1946 z kręgów PPR pojawił się wniosek o usunięcie go z posady burmistrza z uwagi m.in. na nieudolność[6], zaś w kolejnych miesiącach toczyły się w tej sprawie procedury formalne oraz działania politycznego zaplecza burmistrza. 31 maja 1946 Lisowski złożył rezygnację z urzędu z uwagi na stawiane mu zarzuty (oskarżano go o nadużycia władzy, w związku z czym wszczęto śledztwo prokuratorskie[7] (sprawa miała dotyczyć kradzieży koni i krów, zarzucono mu także udział w domowej strzelaninie, w wyniku której odniósł rany on i jego żona). 14 czerwca 1946 Wydział Powiatowy przyjął jego dymisję.
W 1957 został wybrany członkiem Kolegium Karno-Orzekającego w Sanoku[8]. W 1958 został przewodniczącym Komisji Mandatowej przy Radzie Narodowej (MRN) w Sanoku[9].
Wyróżnienie dla przewodniczącego komitetu blokowego[11]
Nagroda dla przewodniczącego komitetu blokowego (1966)[12]
Uwagi
↑Waldemar Bałda podał okres urzędowania od 12 listopada 1944 do 14 czerwca 1946.
Przypisy
↑Stanisław Dobrowolski. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Kształtowanie się władzy w Sanoku w latach 1944-1950. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 122, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Stanisław Dobrowolski. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Kształtowanie się władzy w Sanoku w latach 1944-1950. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 119, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Stanisław Dobrowolski. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Kształtowanie się władzy w Sanoku w latach 1944-1950. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 124-125, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Stanisław Dobrowolski. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Kształtowanie się władzy w Sanoku w latach 1944-1950. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 125, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 160, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 2, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 231, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 182, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
↑Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 205, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Burmistrzowie Sanoka (przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, naczelnicy). „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 344, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN1731-870X.
Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 164. ISBN 978-83-935385-7-7.