Stanislaus Kobierski (ur. 15 listopada 1910, zm. 18 listopada 1972) − niemiecki piłkarz polskiego pochodzenia, napastnik. Brązowy medalista MŚ 34.
Jego rodzice pochodzili z Lennowa, do centrum Niemiec trafili przed I wojną światową w poszukiwaniu pracy[1].
W reprezentacji Niemiec zagrał 26 razy i strzelił 9 bramek[2]. Debiutował 27 września 1931 w meczu z Danią, ostatni raz zagrał w 1941. Podczas MŚ 34 wystąpił w trzech meczach, strzelił 1 gola. Niemcy wygrały 5:2 z Belgią w pierwszej rundzie mistrzostw świata, a Kobierski zdobył pierwszego gola dla Niemiec w finałach. Był wówczas piłkarzem Fortuny Düsseldorf, w 1933 został mistrzem kraju.
Jesienią 1941 roku został oddelegowany od klubu sportowego policji w Berlinie do klubu sportowego SS i policji niemieckiej w okupowanej Warszawie[3]. Pod koniec II wojny światowej został sowieckim jeńcem wojennym. Musiał wykonywać prace przymusowe w kopalni na kole podbiegunowym. W 1949 roku został zwolniony z niewoli i mógł powrócić do Niemiec Zachodnich[4].
Przypisy
- ↑ Informacja na stronie rp.pl
- ↑ DFB
- ↑ Thomas Urban, Football ‘Only for Germans’, in the Underground and in Auschwitz: Championships in Occupied Poland // European Football During the Second World War. Red. M. Herzog/F. Brändle. Oxford 2018, s. 370.
- ↑ Thomas Urban: Czarny orzeł biały orzeł. Piłkarze w trybach polityki. Katowice 2012, s. 152, ISBN 978-83-7164-727-7.
.svg){kind=small}