Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Suzanne Schulting

Suzanne Schulting
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 września 1997[1]
Groningen[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Igrzyska olimpijskie
złoto Pjongczang 2018 short track
1000 m
złoto Pekin 2022 short track
1000 m
złoto Pekin 2022 short track
sztafeta
srebro Pekin 2022 short track
500 m
brąz Pjongczang 2018 short track
sztafeta
brąz Pekin 2022 short track
1500 m
Mistrzostwa świata
złoto Seul 2016 3000 m
złoto Sofia 2019 1000 m
złoto Sofia 2019 3000 m
złoto Sofia 2019 wielobój
złoto Dordrecht 2021 500 m
złoto Dordrecht 2021 1000 m
złoto Dordrecht 2021 1500 m
złoto Dordrecht 2021 3000 m
złoto Dordrecht 2021 wielobój
złoto Dordrecht 2021 sztafeta
srebro Montreal 2018 sztafeta
brąz Rotterdam 2017 1000 m
brąz Sofia 2019 500 m
Mistrzostwa Europy
złoto Soczi 2016 sztafeta
złoto Dordrecht 2019 1500 metrów
złoto Dordrecht 2019 3000 metrów
złoto Dordrecht 2019 wielobój
złoto Debreczyn 2020 500 metrów
złoto Debreczyn 2020 1000 metrów
złoto Debreczyn 2020 1500 metrów
złoto Debreczyn 2020 wielobój
złoto Debreczyn 2020 sztafeta
złoto Gdańsk 2021 500 metrów
złoto Gdańsk 2021 1000 metrów
złoto Gdańsk 2021 1500 metrów
złoto Gdańsk 2021 wielobój
srebro Dordrecht 2015 sztafeta
srebro Soczi 2016 1000 m
srebro Drezno 2018 1000 m
srebro Gdańsk 2021 sztafeta
brąz Soczi 2016 wielobój
brąz Soczi 2016 1500 m
brąz Turyn 2017 sztafeta
brąz Drezno 2018 3000 m
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Sofia 2016 1500 m
złoto Sofia 2016 superfinał
srebro Osaka 2015 1500 m
srebro Sofia 2016 wielobój
brąz Sofia 2016 sztafeta

Suzanne Schulting (ur. 25 września 1997 w Groningen) – holenderska panczenistka, specjalistka short tracku, sześciokrotna medalistka olimpijska, multimedalistka mistrzostw świata i Europy.

W 2015 roku w Dordrechcie została wicemistrzynią Europy w sztafecie. Medale na imprezie tej rangi zdobyła również w trzech kolejnych latach: w 2016 roku w Soczi wywalczyła złoto w sztafecie, srebro w biegu na 1000 m oraz brąz w wieloboju i na 1500 m, w 2017 roku w Turynie zdobyła brązowy medal w sztafecie, a w 2018 roku w Dreźnie srebro w biegu na 1000 m i brąz na dystansie 3000 m[2]. W 2019 roku udało się jej zdobyć trzy złote krążki ME, 2020 Schulting zdobyła pięć złotych medali, natomiast w 2021 roku – cztery złote medale i jeden srebrny.

Trzynastokrotnie stanęła na podium seniorskich mistrzostw świata – w 2016 roku w Seulu została mistrzynią w biegu na 3000 m, w 2017 roku w Rotterdamie brązową medalistką na 1000 m, w 2018 roku w Montrealu wicemistrzynią w sztafecie[2], a w 2019 roku w Sofii zdobyła trzy złote medale (w biegach na 1000[3] i 3000 m[4] oraz w wieloboju[5]) i brązowy na 500 m[6]. W 2021 roku zdobyła na mistrzostwach świata komplet sześciu złotych medali.

W lutym 2018 roku w Pjongczangu po raz pierwszy wystąpiła na igrzyskach olimpijskich[7]. Została mistrzynią olimpijską w biegu na 1000 m[8] oraz brązową medalistką w sztafecie, wspólnie z Yarą van Kerkhof, Larą van Ruijven i Jorien ter Mors[9]. Wystartowała również w biegu na 500 m, w którym nie ukończyła biegu kwalifikacyjnego i nie została sklasyfikowana[10] oraz w biegu na 1500 m, w którym zajęła 10. miejsce[11].

W 2022 roku zdobyła cztery medale zimowych igrzysk olimpijskich w Pekinie. W konkurencji biegu na 1000 m oraz w konkurencji sztafety (razem z Selmą Poutsma, Xandrą Velzeboer i Yarą van Kerkhof) wywalczyła złoty medal, w konkurencji biegu na 500 m otrzymała srebrny medal, natomiast brązowy medal zdobyła w konkurencji biegu na 1500 m. W ramach olimpijskiej rywalizacji uczestniczyła też w zawodach w konkurencji sztafety mieszanej, które ostatecznie ukończyła na 4. pozycji[12].

Pięciokrotnie zdobyła medale mistrzostw świata juniorów. W 2015 roku w Osace zdobyła srebrny medal, a w 2016 roku w Sofii – dwa złote i dwa brązowe medale[2].

W 2017 i 2020 roku zdobyła brązowe medale mistrzostw Holandii w biegach masowych[13][14].

Przypisy

  1. a b ST - Person Bio: Suzanne Schulting. ISU. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  2. a b c Short Track - Suzanne Schulting. The Sports. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  3. ISU World Short Track Championships 2019 - Sofia (BUL) – Ladies 1000 m. ISU. [dostęp 2019-03-19]. (ang.).
  4. ISU World Short Track Championships 2019 - Sofia (BUL) – Ladies 3000 m. ISU. [dostęp 2019-03-19]. (ang.).
  5. ISU World Short Track Championships 2019 - Sofia (BUL) – Ladies Overall Classification. ISU. [dostęp 2019-03-19]. (ang.).
  6. ISU World Short Track Championships 2019 - Sofia (BUL) – Ladies 500 m. ISU. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
  7. Suzanne SCHULTING. Międzynarodowy Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  8. Short Track Speed Skating - Medals and Ranking – Ladies' 1,000m. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  9. Gangneung Ice Arena - Short Track Speed Skating - Ladies' 3,000m Relay - Event Classification. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 20 lutego 2018. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  10. Gangneung Ice Arena - Short Track Speed Skating - Ladies' 500m - Heats - Results. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  11. Short Track Speed Skating - Medals and Ranking – Ladies' 1,500m. Pyeongchang 2018 Olympic Winter Games. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  12. Ana Gordillo Moreno, Liu Shiyu: Beijing 2022 – Short Track Speed Skating – Official Results Book. olympics.com, 2022-02-16. s. 7, 94. [dostęp 2022-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-02-19)]. (ang.).
  13. SchaatsStatistieken.nl - Podiumplaatsen NK Afstanden mass start vrouwen. SchaatsStatistieken. [dostęp 2020-09-01]. (niderl.).
  14. KPN NK Afstanden. Thialf - Heerenveen. 27 t/m 29 december 2019. 1. Uitslag Mass Start Dames. Schaatsen.nl. [dostęp 2020-09-01]. (niderl.).
Kembali kehalaman sebelumnya