Szkło (ukr. Шкло) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, rejon jaworowski, na Płaskowyżu Tarnogrodzkim, nad rzeką Szkło. 6072 mieszkańców (2020)[1], w 2001 było ich 5286[2].
Znajduje tu się przystanek kolejowy Bodrist, położony na linii Zatoka - Jaworów.
Historia
Wieś do roku 1772 w ziemi jaworowskie (województwo ruskie) w I Rzeczypospolitej, w latach 1772- 1918 w powiecie jarosławskim w austriackiej prowincji Galicja. Do 17 września 1939 w powiecie jaworowskim, województwie lwowskim w II RP. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Szkło.
Z końcem XVIII w. notował Ewaryst Andrzej, hr. Kuropatnicki w swym "Opisaniu królestw Galicyi i Lodomeryi": Wieś papiernią i wodami mineralnemi sławna, przy których najporządniejsze w całej Galicyi są łaźnie[3]. Szkło było znanym uzdrowiskiem już w okresie panowania króla Jana III Sobieskiego, który wraz z małżonką korzystał tu z kąpieli w źródłach siarczanych.
Pod koniec XIX grupa domów w we wsi nosiła nazwę Zazule[4].
W okresie walk polsko-ukraińskich w 1918 w miejscowości tej (oraz w pobliskim lesie Grabnik) Ukraińcy rozstrzelali 17 wziętych do niewoli rannych polskich żołnierzy[5].
W miejscowości tej w 1871 urodził się Karol Krauss – polski dowódca wojskowy, generał brygady Wojska Polskiego II RP.
Przypisy
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. (ukr.).
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu lwowskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Ewaryst Andrzej Kuropatnicki: "Geografia albo dokładne opisanie królestw Galicyi i Lodomeryi", Przemyśl 1786, s. 36
- ↑ Zazule 1.) grupa domów w we wsi Szkło, powiat jaworowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 505 .
- ↑ Florentyna Rzemieniuk, Unici Polscy 1596-1949, Siedlce 1998, s. 198
Linki zewnętrzne
_1732_%D1%80._%D1%81%D0%BC%D1%82.%D0%A8%D0%BA%D0%BB%D0%BE.jpg)
