Tadeusz Jan Cegielski (ur. 1 stycznia 1948 w Krakowie[1]) – polski historyk, pisarz, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego; w latach 2000–2003 wielki mistrz Wielkiej Loży Narodowej Polski.
Życiorys
W 1973 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, w 1980 uzyskał stopień doktora nauk historycznych w zakresie dziejów powszechnych nowożytnych (na podstawie pracy Rzesza Niemiecka wobec I rozbioru Polski napisanej pod kierunkiem Marii Wawrykowej), w 1994 habilitował się w oparciu o pracę Ordo ex Chao. Wolnomularstwo i światopoglądowe kryzysy XVII i XVIII wieku, od 1996 profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego w Instytucie Historii Sztuki.
Od 1973 związany zawodowo z UW, w latach 1991–1993 pełnomocnik rektora UW ds. Europejskiego Uniwersytetu Viadrina we Frankfurcie[2], w latach 1993–1999 i 2008–2012 prodziekan Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, wykładowca w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego i w Centrum Europejskim Uniwersytetu Warszawskiego[3].
Był sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Historycznego, przewodniczącym Rady Muzealnej Muzeum: Zespołu Pałacowo-Parkowego w Dobrzycy, współzałożycielem i sekretarzem fundacji „Historia pro Futuro” oraz prezesem wolnomularskiej fundacji „Sztuka Królewska w Polsce”. Od 1992 pełni funkcję redaktora naczelnego czasopisma „Ars Regia”, którego jest również wydawcą.
Zainteresowania badawcze obejmują: nowożytną historię powszechną, historię idei i wolnomularstwa, dydaktykę i metodologią historii oraz filmoznawstwo[3].
Wolnomularstwo
Wolnomularz, od lat zaangażowany w propagowanie wiedzy na temat masonerii. W latach 2000–2003 wielki mistrz Wielkiej Loży Narodowej Polski, obecnie wielki mistrz honorowy WLNP oraz wielki namiestnik (zastępca) wielkiego komandora Rady Najwyższej Polski 33. stopnia Rytu Szkockiego Dawnego i Uznanego[2].
Członek Zarządu Instytutu „Sztuka Królewska w Polsce”, utworzonego w Warszawie w 2012 roku, w celu inspirowania, prowadzenia oraz koordynacji badań naukowych na temat przeszłości oraz teraźniejszości wolnomularstwa polskiego i światowego, przechowywania oraz udostępniania materialnych i niematerialnych świadectw dotyczących masonerii, wymiany informacji oraz wszechstronnej popularyzacji wiedzy na temat wolnomularstwa i pokrewnych mu zjawisk[4].
Wybrana bibliografia
Autor wielu publikacji i artykułów naukowych. Współautor książki Rozbiory Polski 1772–1793–1795, programów i podręczników szkolnych w zakresie historii – ostatnio Człowiek i Historia (2003) – oraz licznych prac poświęconych masonerii, m.in. Ordo ex Chao (1994), Sekrety masonów (1990), Polubić masonerię (2008).
Autor czterech powieści kryminalnych: Morderstwo w alei Róż (Mroczna Seria, Wydawnictwo W.A.B., 2010), Tajemnica pułkownika Kowadły (Mroczna Seria, W.A.B., 2013), Głowa. Opowieść nocy zimowej (Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2016)[5] i Nowy lepszy morderca (Mroczna Seria, W.A.B., 2018, ISBN 978-83-28-03705-2).
Nagrody i odznaczenia
W 2005 odznaczony przez Prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi[6].
Wielki mistrz Kapituły Prywatnego Orderu Świętego Stanisława, samozwańczy prezydent RP na uchodźstwie Juliusz Nowina-Sokolnicki nadał mu zaocznie krzyż komandorski z koroną (II klasy).
Życie prywatne
Syn Longina, wicepremiera w rządzie Piotra Jaroszewicza, brat Piotra Cegielskiego – dziennikarza i dyplomaty, ojciec Maksa Cegielskiego, dziennikarza i pisarza.
Przypisy
- ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk, Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, Wydawnictwo Arkadiusz Wingert i Przedsięwzięcie Galicja, Kraków 2010, s. 377.
- ↑ a b Cegielski Tadeusz, [w:] Who is Who w Polsce, 8 wydanie, 2009, część 1, s. 378.
- ↑ a b Dr hab. Tadeusz Jan Cegielski, prof. UW [online], Akademia »Artes Liberales« [dostęp 2024-07-21] .
- ↑ Powstał Instytut „Sztuka Królewska w Polsce”.
- ↑ Głowa. Opowieść nocy zimowej [online], wuw.pl .
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 43, poz. 592 pkt. 8.
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne:
