Teatr Letni – teatr działający w latach 1870–1939 w Warszawie, należący do Warszawskich Teatrów Rządowych, następnie letnia scena Teatru Rozmaitości.
Historia
Drewniany budynek teatru zbudowano w 1870 w Ogrodzie Saskim według projektu Aleksandra Zabierzowskiego[1]. Teatr powstał w związku z przebudową Teatru Wielkiego i jego czasowym zamknięciem[2]. Mieścił 940 widzów i charakteryzował się bardzo dobrą akustyką i dużą sceną. Jej wymiary dopasowano do wymiarów sceny Teatru Wielkiego, co pozwalało na wykorzystywanie tych samych dekoracji[3]. Podczas przedstawień posterunki pełniła w nim Warszawska Straż Ogniowa[4]. Teatr cieszył się popularnością wśród widzów[2]. Był jednak krytykowany m.in. za przeciągi[5].
Przedstawienia w Teatrze Letnim odbywały się także po zakończeniu przebudowy Teatru Wielkiego[2]. Od czerwca grano tam dramaty, operetki, farsy i balety[2]. W 1890 budynek został przystosowany do użytku całorocznego, a widownię powiększono do ok. 1000 miejsc.
W budynku teatru pomiędzy 31 marca a 2 kwietnia 1902 roku pierwsza polska wytwórnia filmowa Towarzystwo Udziałowe Pleograf założona przez wynalazcę Kazimierza Prószyńskiego[6] zorganizowała pionierskie pokazy polskich filmów[6]. Podczas projekcji publiczności zaprezentowano program złożony z filmów dokumentujących życie codzienne w Warszawie, które wykonane zostały przez Prószyńskiego. Były to m.in. Ślizgawka w Dolinie Szwajcarskiej, Ślizgawka w Ogrodzie Saskim, Ruch uliczny przed pomnikiem Mickiewicza, Wyścigi, Pogotowie Ratunkowe, Na Placu Św. Aleksandra oraz Pod Ostrą Bramą w Wilnie[6].
Do 1915 budynek był też siedzibą zespołu farsy Teatru Małego. W latach 1921−1923, po spaleniu się siedziby teatru, mieścił zespół dramatyczny Teatru Rozmaitości. Od 1921 znajdował się pod zarządem Dyrekcji Generalnej Teatrów Miejskich, a następnie Towarzystwa Krzewienia Kultury Teatralnej.
Budynek teatru spłonął we wrześniu 1939[7].
W 2014 w Parku Miniatur Województwa Mazowieckiego powstała replika budynku teatru.
Przypisy
- ↑ Piotr Wierzbicki. Długie życie teatralnej prowizorki. „Skarpa Warszawska”, s. 44, maj 2023.
- ↑ a b c d Eugeniusz Szwankowski: Teatry Warszawy 1765–1918. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 98. ISBN 83-01-01934-4.
- ↑ Barbara Król-Kaczorowska: Teatry Warszawy. Budynki i sale w latach 1748–1975. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986, s. 119. ISBN 83-06-01183-X.
- ↑ Ilustrowany przewodnik po Warszawie wraz z treściwym opisem okolic miasta (wydanie I na podstawie wydania z 1893 roku). Warszawa: Wydawnictwo Ciekawe Miejsca.net, 2012, s. 60. ISBN 978-83-928349-8-4.
- ↑ Barbara Król-Kaczorowska: Teatry Warszawy. Budynki i sale w latach 1748–1975. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986, s. 121, 123. ISBN 83-06-01183-X.
- ↑ a b c Władysław Jewsiewicki: Kazimierz Prószyński. Warszawa: Interpress, 1974, s. 33−38.
- ↑ Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 39. ISBN 978-83-240-1057-8.
Bibliografia
- Bartłomiej Kaczorowski: Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 875. ISBN 83-01-08836-2.