Tlenek manganu(VII)
|
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
| konst.
|
heptatlenek dimanganu, tlenek(2−) manganu(7+), tlenek manganu(7+), tlenek manganu(VII)
|
| addyt.
|
μ-oksydo-bis(trioksydomangan)
|
| Inne nazwy i oznaczenia
|
| Stocka
|
tlenek manganu(VII)
|
| inne
|
dawniej: siedmiotlenek manganu
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
Mn2O7
|
| Masa molowa
|
221,87 g/mol
|
| Wygląd
|
ciemnoczerwona lotna[1] lub zielona oleista[2] ciecz; poniżej 5,9 °C czerwone kryształy o zielonym połysku[1]
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
12057-92-0
|
| PubChem
|
13879826
|
| SMILES
|
O=(O=)(O=)MnOMn(=O)(=O)=O
|
|
| InChI
|
InChI=1S/2Mn.7O/q;;7*-2
|
| InChIKey
|
ZEFXULJEOUCCOQ-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
|
|
| Podobne związki
|
| Podobne związki
|
MnO, Mn
2O
3, MnO
2
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
Tlenek manganu(VII), Mn
2O
7 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym mangan występuje na VII stopniu utlenienia. Jest reaktywną cieczą o właściwościach silnie utleniających. Po raz pierwszy opisał go H. Aschoff w 1860 roku[1][3].
Budowa cząsteczki
Długości wiązań pomiędzy atomem manganu i skrajnymi atomami tlenu wynoszą 1,585 Å, a pomiędzy atomem manganu i atomem tlenu w pozycji mostkowej – 1,77 Å. Kąt Mn−O−Mn ma miarę 120,7°.
Struktura tlenku przypomina struktury anionów disiarczanowego, difosforanowego i dichromianowego, a także heptatlenku dichloru.
Otrzymywanie
Mn
2O
7 można otrzymać się w reakcji kwasu siarkowego z nadmanganianami. W pierwszym etapie reakcji powstaje kwas nadmanganowy, który samorzutnie traci wodę, przechodząc w tlenek manganu(VII):
- 2KMnO
4 + 2H
2SO
4 → Mn
2O
7 + H
2O + 2KHSO
4
Mn
2O
7 może reagować z pozostałym kwasem siarkowym:
- Mn
2O
7 + 2H
2SO
4 → 2[MnO
3]+
[HSO
4]−
+ H
2O
Właściwości
W stanie stałym ma postać czerwonych kryształków, rozpuszczalnych w czterochlorku węgla. Sublimuje w temperaturze −10 °C.
Mn
2O
7 rozkłada się w temperaturach bliskich pokojowej, powyżej 55 °C wybuchowo. Wybuch można wywołać przez uderzenie albo dodając podatny na utlenianie związek organiczny. Produktami są tlenek manganu(IV), tlen i ozon.
Jest bezwodnikiem kwasu nadmanganowego:
- Mn
2O
7 + H
2O → 2HMnO
4
Przypisy
- ↑ a b c ArndtA. Simon ArndtA. i inni, The Crystal Structure of Mn2O7, „Angewandte Chemie International Edition in English”, 26 (2), 1987, s. 139–140, DOI: 10.1002/anie.198701391 [dostęp 2023-12-28] (ang.).
- ↑ a b c d e David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-75, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
- ↑ H.H. Aschoff H.H., Ueber die Zusammensetzung und die Eigenschaften der Uebermangansäure, „Annalen der Physik”, 187 (10), 1860, s. 217–229, DOI: 10.1002/andp.18601871003 [dostęp 2023-12-28] (niem.).
Bibliografia
- H.H. Aschoff H.H., Ueber die Zusammensetzung und die Eigenschaften der Uebermangansäure, „Annalen der Physik”, 187 (10), 1860, s. 217–229, DOI: 10.1002/andp.18601871003 [dostęp 2023-12-28] (niem.).
- ArndtA. Simon ArndtA. i inni, The Crystal Structure of Mn2O7, „Angewandte Chemie International Edition in English”, 26 (2), 1987, s. 139–140, DOI: 10.1002/anie.198701391 [dostęp 2023-12-28] (ang.).
- A.F.A.F. Wells A.F.A.F., Structural Inorganic Chemistry, wyd. 3, Oxford University Press, 1962 (ang.). Brak numerów stron w książce
- A.F.A.F. Holleman A.F.A.F., E.E. Wiberg E.E., Inorganic Chemistry, San Diego: Academic Press, 2001, ISBN 0-12-352651-5 (ang.). Brak numerów stron w książce
