Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Torpedowce typu Komet

Torpedowce typu Komet
Ilustracja
„Blixt” w 1944 roku
Kraj budowy

 Cesarstwo Niemieckie,
 Szwecja

Użytkownicy

 Svenska marinen

Stocznia

Schichau, Elbląg
Örlogsvarvet(inne języki), Karlskrona
Finnboda Varv(inne języki), Sztokholm
Lindholmen(inne języki), Göteborg

Wejście do służby

1896–1904

Wycofanie

1925–1947

Zbudowane okręty

12

Okręty w służbie

0

Dane taktyczno-techniczne[1][2]
Wyporność

normalna: 92 tony
pełna: 120 ton

Długość

39,8 metra

Szerokość

4,8 metra

Zanurzenie

2,5 metra

Napęd

1 maszyna parowa o mocy 1300 KM
1 kocioł, 1 śruba

Prędkość

23 węzły

Załoga

18

Uzbrojenie

2 działa kal. 37 mm (2 x I)
2 wt kal. 381 mm (2 x I)

Torpedowce typu Komet – szwedzkie torpedowce z przełomu XIX i XX wieku. W latach 1895–1904 w stoczniach Schichau w Elblągu, Örlogsvarvet(inne języki) w Karlskronie, Finnboda Varv(inne języki) w Sztokholmie i Lindholmen(inne języki) w Göteborgu zbudowano 12 okrętów tego typu. Torpedowce weszły w skład Svenska marinen w latach 1896–1904. W 1921 roku wszystkie okręty zostały przeklasyfikowane na patrolowce, a z listy floty zostały skreślone w latach 1925–1947.

Projekt i budowa

Torpedowce 1. klasy(inne języki) typu Komet były projektem niemieckiej stoczni Schichau w Elblągu[1]. Prototypowy „Komet” został zbudowany w macierzystej stoczni Schichau w Elblągu, a pozostałych 11 okrętów powstało w krajowych stoczniach Örlogsvarvet(inne języki) w Karlskronie, Finnboda Varv(inne języki) w Sztokholmie i Lindholmen(inne języki) w Göteborgu[1]. Stępki torpedowców położono w latach 1895–1903, a zwodowane zostały w latach 1896–1904[1][3].

Torpedowce typu Komet[1][3]
Okręt Stocznia Położenie stępki Wodowanie Wejście do służby Los
„Komet” (V20) Schichau 1895 4 czerwca 1896 1896 wycofany w 1925
„Blixt” (V27) Örlogsvarvet 1897 26 lipca 1898 1898 wycofany 13 czerwca 1947
„Meteor” (V28) 1897 28 września 1898 1898 wycofany 13 czerwca 1947
„Stjerna” (V29) 1897 21 marca 1899 1899 wycofany w 1937
„Orkan” (V30) 1899 24 kwietnia 1900 1900 wycofany 13 czerwca 1947
„Bris” (V31) 1899 5 maja 1900 1900 wycofany w 1937, zatopiony jako okręt-cel w 1938
„Vind” (V32) 1899 16 maja 1900 1900 wycofany w 1937
„Virgo” (V33) 1901 9 września 1902 1902 wycofany 30 grudnia 1941
„Mira” (V34) 1901 26 kwietnia 1902 1902 wycofany 17 grudnia 1943
„Orion” (V35) Finnboda 1902 5 września 1903 1903 wycofany 13 czerwca 1947
„Sirius” (V36) 1902 12 września 1903 1903 wycofany 24 lipca 1942
„Kapella” (V37) Lindholmen 1903 14 kwietnia 1904 1904 wycofany w 1937

Dane taktyczno–techniczne

Okręty były torpedowcami o długości całkowitej 39,8 metra (39 metrów na wodnicy), szerokości całkowitej 4,8 metra i zanurzeniu 2,5 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 92 tony, a pełna 120 ton[1][4][a]. Były napędzane przez pionową maszynę parową o mocy 1300 KM, do której parę dostarczał jeden kocioł[1][b]. Maksymalna prędkość napędzanych jedną śrubą jednostek wynosiła 23 węzły[1][1][c]. Okręty zabierały zapas węgla wynoszący 17 ton[1][5].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostek składało się z dwóch pojedynczych dział kalibru 37 mm K/39 M98 L/37[1][2][d]. Okręty wyposażone były w dwie pojedyncze wyrzutnie torped kalibru 381 mm: 11 torpedowców miało jedną stałą wyrzutnię na dziobie i jedną obracalną na pokładzie, a „Mira” wyposażona była w dwie obracalne wyrzutnie umieszczone na pokładzie[1][2].

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 18 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][e].

Służba

Torpedowce typu Komet zostały wcielone do służby w Svenska marinen w latach 1896–1904[1]. W 1921 roku wszystkie okręty zostały przeklasyfikowane na patrolowce, w związku z czym zdemontowano z nich wyrzutnie torpedowe i wyposażono w trały mechaniczne[1][3][f]. Jednostki straciły wówczas nazwy i pływały pod oznaczeniem Vedettbåt n:r 20 i Vedettbåt n:r 27–37[1][6]. Jako pierwszy w 1925 roku ze służby został wycofany „Komet”, w 1937 roku skreślono z listy floty cztery jednostki, a pozostałe siedem zakończyło służbę w latach 40. XX wieku[3][6].

Uwagi

  1. ↑ Wyporność 92 tony potwierdza także Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 301. Natomiast Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 363 podają wyporność 90 ton, a Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 370 od 94 do 117 ton.
  2. ↑ Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 301 i Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 363 podają, że moc siłowni wynosiła od 1050 do 1330 KM.
  3. ↑ Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 301 podają, że prędkość maksymalna wynosiła od 23 do 23,8 węzła, a Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 363 podają, że okręty osiągały od 22,25 do 24 węzłów
  4. ↑ Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 301 podają, że pierwsze cztery okręty były uzbrojone w dwa działa kalibru 47 mm (1,9 cala).
  5. ↑ Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 301 podają, że załoga prototypowego „Kometa” liczyła 16 osób.
  6. ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 358 podaje, że „Komet” został przeklasyfikowany na patrolowiec w 1918 roku.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Gogin 2024 ↓.
  2. ↑ a b c d Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 363.
  3. ↑ a b c d Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 370.
  4. ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 357.
  5. ↑ Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 301.
  6. ↑ a b Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 357–358.

Bibliografia

  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1860–1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). New York: Mayflower Books Inc., 1979. ISBN 0-8317-0302-4. (ang.).
  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.). London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: KOMET 1st class torpedo boats (1896-1904). Navypedia. [dostęp 2024-06-08]. (ang.).
  • The Naval Annual, 1906. J. Leyland, T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1906. (ang.).
Torpedowce typu Komet

Svenska marinen

Kembali kehalaman sebelumnya