Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Torpedowce typu Ophir

Torpedowce typu Ophir
Kraj budowy

 Wielka Brytania
 Holandia

Użytkownicy

 Koninklijke Marine

Stocznia

Yarrow Shipbuilders(inne języki), Poplar
De Schelde(inne języki), Vlissingen

Wejście do służby

1901–1903

Wycofanie

1919

Zbudowane okręty

6

Dane taktyczno-techniczne[1][2]
Wyporność

normalna: 105 ton
pełna: 140 t

Długość

46,63 m

Szerokość

4,7 m

Zanurzenie

2,4 m

Napęd

1 maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 1901 KM
2 kotły, 1 śruba

Prędkość

25 węzłów

Zasięg

2200 Mm przy prędkości 10 węzłów

Załoga

25

Uzbrojenie

2 działa kal. 50 mm (2 x I)
3 wt kal. 450 mm (3 x I)

Torpedowce typu Ophirholenderskie torpedowce z przełomu XIX i XX wieku. W latach 1900–1903 w stoczniach Yarrow Shipbuilders(inne języki) w Poplar i De Schelde(inne języki) we Vlissingen zbudowano sześć okrętów tego typu. Jednostki weszły w skład Koninklijke Marine w latach 1901–1903, a z listy floty skreślono je w 1919 roku.

Projekt i budowa

Torpedowce I klasy typu Ophir były powiększoną wersją okrętów typu Hydra[1]. Trzy pierwsze jednostki powstały w Wielkiej Brytanii, a pozostałe zbudowano w stoczni krajowej[1].

Okręty zbudowane zostały w stoczni Yarrow(inne języki) w Poplar (trzy) i De Schelde(inne języki) we Vlissingen (także trzy)[1][2]. Stępki okrętów położono w latach 1900–1901, a zwodowane zostały w latach 1901–1903[1][3].

Okręt Stocznia Położenie stępki Wodowanie Wejście do służby Los
Ophir Yarrow 1900 6 marca 1901 1901 wycofany 1919
Pangrango 1901
Rindjani
Smeroe De Schelde 1901 1903 1903
Tangka
Wajang

Dane taktyczno-techniczne

Okręty były torpedowcami o długości całkowitej 46,63 metra, szerokości 4,7 metra i zanurzeniu 2,4 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 105 ton, a pełna 140 ton[1][2][a]. Siłownię jednostek stanowiła maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 1901 KM, do której parę dostarczały dwa kotły Yarrow[2][4][b]. Prędkość maksymalna napędzanych jedną śrubą okrętów wynosiła 25 węzłów[1][2][c]. Okręty zabierały zapas 32 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2200 Mm przy prędkości 10 węzłów[1].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętów składały się dwa pojedyncze działa Kruppa kalibru 50 mm L/37[1][2]. Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm[1][5][d].

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 25 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4].

Służba

Torpedowce typu Ophir zostały przyjęte w skład Koninklijke Marine w latach 1901–1903[1]. Wszystkie jednostki wycofano ze składu floty w 1919 roku[1][3].

Uwagi

  1. Brassey 1905 ↓, s. 329 podaje, że wyporność okrętów wynosiła 130 ton.
  2. Gogin 2021 ↓ podaje, że moc siłowni wynosiła 2000 KM.
  3. Brassey 1905 ↓, s. 329 podaje, że prędkość okrętów wynosiła 27 węzłów.
  4. Brassey 1905 ↓, s. 329 i Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 376 podają, że okręty wyposażone były w dwie wyrzutnie torped.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n Gogin 2021 ↓.
  2. a b c d e f g Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 376.
  3. a b Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 365.
  4. a b Brassey 1905 ↓, s. 329.
  5. Jane 1970 ↓, s. 316.

Bibliografia

  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1860–1905. Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene M. Kolesnik (red.). New York: Mayflower Books Inc., 1979. ISBN 0-8317-0302-4. (ang.).
  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: OPHIR 1st class torpedo boats (1903-1903). Navypedia. [dostęp 2021-05-09]. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1905/6. Fred T. Jane (red.). New York: Arco Publishing Company, 1970. (ang.).
  • The Naval Annual, 1905. T.A. Brassey (red.). Portsmouth: J. Griffin and Co., 1905. (ang.).
Kembali kehalaman sebelumnya