Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Transmizoginia

Transmizoginia (czasami trans-mizoginia) to intersekcja transfobii i mizoginii[1]. Transmizoginia obejmuje negatywne postawy, nienawiść i dyskryminację skierowane przeciwko transkobietom[2].

Termin został po raz pierwszy użyty w 2007 roku przez Julię Serano w jej książce Whipping Girl. Według Serano transmizoginia jest przekrojową formą seksizmu, opartą na interakcji między seksizmem opozycyjnym a tradycyjnym. Definiuje ona tradycyjny seksizm jako „przekonanie, że męskość jest lepsza od kobiecości”, a seksizm opozycyjny jako „przekonanie, że kobiety i mężczyźni są kategoriami sztywnymi i wzajemnie się wykluczającymi”[3][4].

Transmizoginia jest centralną koncepcją w transfeminizmie i jest często przywoływana w teorii intersekcjonalności.

Przyczyny

Uważa się[kto?], że transmizoginia jest spowodowana społecznym przekonaniem, że mężczyźni są lepsi od kobiet. W Whipping Girl Julia Serano pisze, że istnienie transpłciowych kobiet jest postrzegane jako zagrożenie dla „hierarchii płci skoncentrowanej na mężczyznach, w której zakłada się, że mężczyźni są lepsi od kobiet i że męskość przewyższa kobiecość”[5]. Teoretyczka płci Judith Butler powtarza to założenie, stwierdzając, że morderstwo kobiet transpłciowych jest „aktem władzy, sposobem na potwierdzenie dominacji... zabójstwo ustanawia zabójcę jako suwerena w momencie, gdy zabija"[6].

Transkobiety postrzegane są również jako zagrażające heteroseksualności cispłciowych mężczyzn. Zaobserwowano, że medialne postacie „oszustek”, takich jak Dil, transpłciowa kobieta z filmu Gra pozorów z 1992 roku, wywołują oburzenie i męską homofobię na widowni, gdy wychodzi na jaw, że są transpłciowe[5].

Seksualizacja i molestowanie

Julia Serano stwierdziła, że wiele transpłciowych kobiet doświadcza dodatkowej warstwy mizoginii w postaci fetyszyzacji. Zauważa, że pomimo tranzycji transkobiety są nadal powszechnie postrzegane jako mężczyźni; jednak są one seksualizowane jako kobiety. W branży pornograficznej, której odbiorcami są przede wszystkim heteroseksualni mężczyźni, kobiety trans są w dużej mierze przedstawiane jako obiekty seksualne[5]. Serano zauważa, że kiedy przebywa w środowisku społecznym, w którym znana jest jako kobieta transpłciowa, na przykład w miejscach, w których wykonuje poezję mówioną, otrzymuje o wiele bardziej rażące komentarze seksualne niż w podobnym otoczeniu, które zakłada, że jest cispłciowa.

Związek z transfobią

Transmizoginia różni się od transfobii tym, że transmizoginia koncentruje się na transkobietach, podczas gdy transfobia jest bardziej ogólnym pojęciem, obejmującym szersze spektrum nienawiści i dyskryminacji wobec wszystkich osób transpłciowych. Julia Serano stwierdza w Whipping Girl, że „kiedy większość żartów koszt osób trans koncentruje się na „mężczyznach ubranych w sukienki” lub „mężczyznach, którzy chcą odciąć penisy”, to nie jest transfobia – to transmizoginia. Kiedy większość przemocy i napaści seksualnych popełnionych wobec osób trans jest skierowana przeciwko transkobietom, to nie jest transfobia – to transmizoginia”[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Sean Arayasirikul, Erin C. Wilson, Spilling the T on Trans-Misogyny and Microaggressions: An Intersectional Oppression and Social Process Among Trans Women, „Journal of Homosexuality”, 66 (10), 2019, s. 1415–1438, DOI: 10.1080/00918369.2018.1542203, ISSN 0091-8369 [dostęp 2020-04-15] (ang.).
  2. ↑ Nadal, Kevin L.,: The SAGE encyclopedia of psychology and gender. Wyd. 1st ed. Thousand Oaks, California. ISBN 978-1-5063-5324-1. OCLC 1058188939.
  3. ↑ Trans-misogyny primer.
  4. ↑ Harrison, Kelby.: Sexual deceit: the ethics of passing. Lanham, Maryland: Lexington Books, 2013. ISBN 978-0-7391-7706-8. OCLC 842929903.
  5. ↑ a b c d Serano, Julia,: Whipping girl : a transsexual woman on sexism and the scapegoating of femininity. Berkeley, CA. ISBN 978-1-58005-154-5. OCLC 81252738.
  6. ↑ Why Do Men Kill Trans Women? Gender Theorist Judith Butler Explains – VICE.
Kembali kehalaman sebelumnya